Budowa mięśnia szkieletowego
Cały mięsień szkieletowy jest uważany za narząd układu mięśniowego. Każdy narząd lub mięsień składa się z tkanki mięśniowej szkieletowej, tkanki łącznej, tkanki nerwowej oraz krwi lub tkanki naczyniowej.
Mięśnie szkieletowe różnią się znacznie pod względem wielkości, kształtu i układu włókien. Począwszy od bardzo drobnych pasm, takich jak mięsień stapedium ucha środkowego, po duże masy, takie jak mięśnie uda. Niektóre mięśnie szkieletowe mają szeroki kształt, a inne wąski. W niektórych mięśniach włókna są równoległe do długiej osi mięśnia, w niektórych zbiegają się do wąskiego przyczepu, a w niektórych są skośne.
Ilustracja przedstawiająca budowę mięśnia szkieletowego
Każde włókno mięśnia szkieletowego jest pojedynczą cylindryczną komórką mięśniową. Pojedynczy mięsień szkieletowy może składać się z setek, a nawet tysięcy włókien mięśniowych powiązanych ze sobą i owiniętych łącznotkankową otoczką. Każdy mięsień otoczony jest łącznotkankową otoczką zwaną epimysium. Powięź, tkanka łączna znajdująca się poza epimysium, otacza i oddziela mięśnie. Fragmenty epimysium wystają do wewnątrz, dzieląc mięsień na przedziały. Każdy przedział zawiera wiązkę włókien mięśniowych. Każda wiązka włókien mięśniowych nazywana jest powięzią i otoczona jest warstwą tkanki łącznej zwanej perimysium. W obrębie powięzi każda pojedyncza komórka mięśniowa, zwana włóknem mięśniowym, otoczona jest tkanką łączną zwaną śródmięsiem.
Komórki (włókna) mięśni szkieletowych, podobnie jak inne komórki ciała, są miękkie i delikatne. Łącznotkankowe pokrycie zapewnia wsparcie i ochronę dla delikatnych komórek i pozwala im wytrzymać siły skurczu. Pokrycie to zapewnia również drogi dla naczyń krwionośnych i nerwów.
Zazwyczaj epimysium, perimysium i endomysium rozciągają się poza mięsistą część mięśnia, brzusiec lub gaster, tworząc grube, podobne do sznura ścięgno lub szeroki, płaski aponeurosis. Ścięgno i aponeuroza tworzą pośrednie połączenia z mięśniami do okostnej kości lub tkanki łącznej innych mięśni. Zazwyczaj mięsień obejmuje staw i jest przymocowany do kości za pomocą ścięgien na obu końcach. Jedna z kości pozostaje względnie nieruchoma lub stabilna, podczas gdy drugi koniec porusza się w wyniku skurczu mięśnia.
Mięśnie szkieletowe posiadają bogate zaopatrzenie w naczynia krwionośne i nerwy. Jest to bezpośrednio związane z podstawową funkcją mięśni szkieletowych, jaką jest skurcz. Zanim włókno mięśnia szkieletowego może się skurczyć, musi otrzymać impuls z komórki nerwowej. Na ogół każdemu nerwowi wnikającemu do epimysium mięśnia szkieletowego towarzyszy tętnica i co najmniej jedna żyła. Odgałęzienia nerwu i naczyń krwionośnych podążają za łącznotkankowymi składnikami mięśnia komórki nerwowej oraz za jednym lub kilkoma drobnymi naczyniami krwionośnymi zwanymi kapilarami.
