Fizjologia serca
Układ przewodzący składa się z kilku elementów. Pierwszą częścią układu przewodzącego jest węzeł zatokowo-przedsionkowy. Bez żadnej stymulacji nerwowej, węzeł zatokowo-przedsionkowy rytmicznie inicjuje impulsy 70-80 razy na minutę. Ponieważ wyznacza on podstawowy rytm bicia serca, nazywany jest rozrusznikiem serca. Do pozostałych elementów układu przewodzącego należą węzeł przedsionkowo-komorowy, pęczek przedsionkowo-komorowy, gałęzie pęczkowe oraz miofibryle przewodzące. Wszystkie te elementy koordynują skurcz i rozkurcz komór serca.
Cykl pracy serca
Cykl pracy serca oznacza naprzemienny skurcz i rozkurcz mięśnia sercowego w ścianach komór serca, koordynowany przez układ przewodzący, podczas jednego uderzenia serca. Skurcz jest fazą skurczu cyklu sercowego, a rozkurcz fazą relaksacji. Przy prawidłowym rytmie serca jeden cykl pracy serca trwa 0,8 sekundy.
Odgłosy serca
Dźwięki towarzyszące biciu serca wynikają z drgań tkanek i krwi, spowodowanych zamykaniem się zastawek. Nieprawidłowe dźwięki serca nazywane są szmerami.
Częstotliwość akcji serca
Węzeł zatokowo-przedsionkowy, działając samodzielnie, wytwarza stałą, rytmiczną pracę serca. Czynniki regulacyjne zależą od węzła przedsionkowo-komorowego, który zwiększa lub zmniejsza częstość akcji serca w celu dostosowania rzutu serca do zmieniających się potrzeb organizmu. Większość zmian w rytmie serca odbywa się za pośrednictwem ośrodka sercowego w rdzeniu przedłużonym mózgu. Ośrodek ten posiada zarówno komponenty współczulne, jak i przywspółczulne, które dostosowują częstość akcji serca do zmieniających się potrzeb organizmu.
Czynniki obwodowe, takie jak emocje, stężenie jonów i temperatura ciała mogą wpływać na częstość akcji serca. Są one zazwyczaj przekazywane za pośrednictwem ośrodka sercowego.
