Ogólna budowa układu pokarmowego
Długa, ciągła rura, jaką jest przewód pokarmowy, ma około 9 metrów długości. Otwiera się na zewnątrz na obu końcach, z jednej strony przez usta, a z drugiej przez odbyt. Chociaż istnieją różnice w każdym regionie, podstawowa struktura ściany jest taka sama na całej długości przewodu.
Ściana przewodu pokarmowego składa się z czterech warstw lub tulei:
Błona śluzowa
Błona podśluzowa
Warstwa mięśniowa
Warstwa surowicza lub błona surowicza
Błona śluzowa, czyli warstwa błony śluzowej, jest najbardziej wewnętrzną warstwą ściany. Wyściela ona światło przewodu pokarmowego. Błona śluzowa składa się z nabłonka, leżącej pod nim luźnej warstwy łącznotkankowej zwanej lamina propria oraz cienkiej warstwy mięśni gładkich zwanej mięśniówką błony śluzowej (muscularis mucosa). W niektórych miejscach błona śluzowa tworzy fałdy, które zwiększają jej powierzchnię. Niektóre komórki błony śluzowej wydzielają śluz, enzymy trawienne i hormony. Przewody z innych gruczołów przechodzą przez błonę śluzową do światła. W jamie ustnej i w odbycie, gdzie potrzebna jest grubość chroniąca przed otarciami, nabłonek jest warstwowy płaski. Żołądek i jelita mają cienką prostą warstwę nabłonka kolumnowego, która służy do wydzielania i wchłaniania.
Błona podśluzowa to gruba warstwa luźnej tkanki łącznej, która otacza błonę śluzową. Warstwa ta zawiera również naczynia krwionośne, limfatyczne i nerwy. W tej warstwie mogą być osadzone gruczoły.
Mięśnie gładkie odpowiedzialne za ruchy przewodu pokarmowego są ułożone w dwóch warstwach, wewnętrznej okrężnej i zewnętrznej podłużnej. Splot mięśniowy znajduje się pomiędzy tymi dwiema warstwami mięśniowymi.
Powyżej przepony, najbardziej zewnętrzną warstwę przewodu pokarmowego stanowi tkanka łączna zwana adventitia. Poniżej przepony jest ona nazywana błoną surowiczą (serosa).
