Pęcherz moczowy
Pęcherz moczowy jest zbiornikiem czasowego przechowywania moczu. Znajduje się on w jamie miednicy, za spojeniem łonowym i poniżej otrzewnej ciemieniowej. Wielkość i kształt pęcherza moczowego zmienia się w zależności od ilości zawartego w nim moczu oraz od ciśnienia, jakie wywierają na niego otaczające go narządy.
Wewnętrzną wyściółkę pęcherza moczowego stanowi błona śluzowa z nabłonka przejściowego, która jest ciągła z błoną śluzową w moczowodach. Kiedy pęcherz jest pusty, błona śluzowa ma liczne fałdy zwane sznurami. Bruzdy i nabłonek przejściowy umożliwiają pęcherzowi rozszerzanie się w miarę wypełniania.
Drugą warstwą w ścianach jest błona podśluzowa, która podtrzymuje błonę śluzową. Jest ona zbudowana z tkanki łącznej z włóknami elastycznymi.
Kolejną warstwą jest mięśniówka (muscularis), która składa się z mięśni gładkich. Włókna mięśni gładkich są splecione we wszystkich kierunkach i wspólnie nazywane są mięśniem wypieracza. Skurcz tego mięśnia powoduje wydalanie moczu z pęcherza. Na powierzchni górnej, zewnętrzną warstwę ściany pęcherza stanowi otrzewna ciemieniowa. We wszystkich innych regionach zewnętrzną warstwę stanowi tkanka łączna włóknista.
Ilustracja pęcherza moczowego
W dnie pęcherza moczowego znajduje się trójkątny obszar, zwany trygonem, utworzony przez trzy otwory. Dwa z tych otworów pochodzą z moczowodów i tworzą podstawę trójkąta. Małe płaty błony śluzowej pokrywają te otwory i działają jak zawory, które pozwalają moczowi dostać się do pęcherza, ale zapobiegają jego cofaniu się z pęcherza do moczowodów. Trzeci otwór, na wierzchołku trójkąta, jest otworem do cewki moczowej. Pasmo mięśni wypieracza otacza ten otwór, tworząc wewnętrzny zwieracz cewki moczowej.
