Budowa tkanki kostnej

Istnieją dwa rodzaje tkanki kostnej: zbita i gąbczasta. Nazwy te oznaczają, że te dwa rodzaje różnią się gęstością, czyli tym, jak ściśle tkanka jest upakowana. Istnieją trzy rodzaje komórek, które przyczyniają się do homeostazy kości. Osteoblasty są komórkami kościotwórczymi, osteoklasty resorbują lub niszczą kość, a osteocyty są dojrzałymi komórkami kości. Równowaga pomiędzy osteoblastami i osteoklastami utrzymuje tkankę kostną w stanie równowagi.

Kość zbita

Kość zbita składa się z ściśle upakowanych osteonów lub układów hawerskich. Osteon składa się z centralnego kanału zwanego kanałem osteonicznym (hawerskim), który jest otoczony koncentrycznymi pierścieniami (lamelami) macierzy. Pomiędzy pierścieniami macierzy komórki kostne (osteocyty) znajdują się w przestrzeniach zwanych lacunae. Małe kanaliki (canaliculi) odchodzą promieniście od lacun do kanału osteonicznego (hawersyjskiego), zapewniając przejście przez twardą macierz. W kości zbitej systemy hawersyjne są ściśle upakowane razem, tworząc coś, co wydaje się być masą stałą. Kanały osteoniczne zawierają naczynia krwionośne, które są równoległe do osi długiej kości. Te naczynia krwionośne łączą się, poprzez kanały perforujące, z naczyniami na powierzchni kości.

Ilustracja kości zbitej i gąbczastej (trzonowej)

Kość gąbczasta (trzonowa)

Kość gąbczasta (trzonowa) jest lżejsza i ma mniejszą gęstość niż kość zbita. Kość gąbczasta składa się z blaszek (trabeculae) i beleczek kostnych przylegających do małych, nieregularnych jamek, w których znajduje się czerwony szpik kostny. Kanaliki łączą się z sąsiednimi jamkami, zamiast centralnego kanału hawerskiego, aby otrzymać ich ukrwienie. Może się wydawać, że trabeculae są ułożone w sposób przypadkowy, ale są one zorganizowane tak, aby zapewnić maksymalną wytrzymałość, podobnie jak szelki, które są używane do wspierania budynku. Trabeculae kości gąbczastej podążają za liniami naprężeń i mogą się ustawiać, jeśli kierunek naprężeń ulegnie zmianie.