Tkanki nabłonkowe są szeroko rozpowszechnione w całym organizmie. Stanowią pokrycie wszystkich powierzchni ciała, wyściełają jamy ciała i puste w środku narządy oraz są główną tkanką gruczołów. Pełnią wiele funkcji, takich jak ochrona, wydzielanie, wchłanianie, wydalanie, filtracja, dyfuzja i odbiór sensoryczny.
Komórki w tkance nabłonkowej są ciasno upakowane razem z bardzo małą ilością macierzy międzykomórkowej. Ponieważ tkanki tworzą pokrycia i wyściółki, komórki mają jedną wolną powierzchnię, która nie jest w kontakcie z innymi komórkami. Naprzeciwko tej wolnej powierzchni komórki są przytwierdzone do leżącej pod nimi tkanki łącznej przez niekomórkową błonę podstawną. Błona ta jest mieszaniną węglowodanów i białek wydzielanych przez komórki nabłonka i tkanki łącznej.
Komórki nabłonka mogą mieć kształt płaski, prostopadłościenny lub kolumnowy i mogą być ułożone w jednej lub wielu warstwach.
Ilustracja tkanki nabłonkowej
Nabłonek prosty prostopadłościenny występuje w tkance gruczołowej i w kanalikach nerkowych. Prosty nabłonek kolumnowy wyściela żołądek i jelita. Nabłonek kolumnowy pseudostratyfikowany wyściela część dróg oddechowych i niektóre przewody męskiego układu rozrodczego. Nabłonek przejściowy może być zniekształcony lub rozciągnięty. Nabłonek gruczołowy jest wyspecjalizowany do produkcji i wydzielania substancji.
