Ujędrnienie i rozświetlenie skóry twarzy dzięki użyciu do spania poszewki zawierającej tlenek miedzi

Ostatnia aktualizacja 28 lipca 2022

Streszczenie

Miedź odgrywa kluczową rolę dla wielu procesów fizjologicznych występujących w skórze. Dotychczas stwierdzono, że spanie na poduszce z poszewką impregnowaną mikroskopijnymi cząsteczkami tlenku miedzi, powoduje zmniejszenie zmarszczek i kurzych łapek. W obecnym badaniu sprawdzono, czy spanie na poszewce impregnowanej tlenkiem miedzi wpływa korzystnie na stan napięcia skóry i jej rozjaśnienie. W ciągu czterech tygodni przeprowadzono losowe badania, podwójnie ślepej próby. Badanie wykonano na liczbie 45 kobiet, w wieku 37-54. Część kobiet spało na poszewkach zawierających tlenek miedzi (grupa testowa, n = 23), a część na zwykłych poduszkach (grupa kontrolna, n = 22). Pomiar skóry twarzy i oczu był wykonywany za pomocą systemu pomiarowego F-ray 3D, analizę powierzchni skóry przeprowadzono programem Image-pro Plus. Jasność skóry zmierzono za pomocą kolorymetru trójchromatycznego. Spanie na testowanych poszewkach przez 4 tygodnie, spowodowało statystyczne zwiększenie napięcia skóry na policzkach ( p = 0.039) oraz w okolicy oczu ( p = 0.001) w stosunku do wartości wyjściowych. Średnie rozjaśnienie skóry u osób śpiących na badanych poszewkach wzrosło, po 2 tygodniach ( p = 0.024) i po 4 tygodniach ( p = 0.008). Nie stwierdzono statystycznie istotnych zmian w grupie kontrolnej u osób śpiących na zwykłych poduszkach. Statystycznie istotne różnice pomiędzy dwoma badanymi grupami rejestrowano w okresie od 2 do 4 tygodnia badań. Podsumowując, spanie na poszewkach zawierających tlenek miedzi przyniosło efekty ujędrniające i rozjaśniające skórę.

1. Wprowadzenie

Skóra właściwa składa się głównie z fibroblastów oraz swoistych komórek macierzy pozakomórkowej ( struktur ECM). Struktury ECM składają się głównie z kolagenu typu I i III, elastyny, proteoglikanów i włókien istoty międzykomórkowej zapewniających skórze wytrzymałość, rozciągliwość i elastyczność [1]. Wraz z wiekiem ilość i wielkość fibroblastów zmniejsza się, podobnie jak produkcja struktur ECM pozostających w skórze [2,3,4,5,6]. Skutkuje to zmianami w strukturze skóry wyraźną utratą jej elastyczności, zwiększeniem powstawania zmarszczek i zwiotczeniem skóry twarzy, szczególnie pod oczami [7,8,9,10,11]. Czynniki zewnętrzne, jak promieniowanie UV, które mogą spowodować pojawienie się plam i nierównomiernego zabarwienia skóry, mogą również powodować zmniejszenie elastyczności skóry, zwiotczenie i pojawienie się zmarszczek [12,13]. Miedź jest niezbędnym minerałem i uczestniczy w wielu procesach fizjologicznych [14]. W skórze stymuluje produkcję kolagenu, fibronektyny i integryny [15,16,17,18]. Miedź podwyższa poziom oksydazy lizynowej, metaloproteinazy, glikozaminoglikanów i proteoglikanów małych biorących udział w przebudowie macierzy, proliferacji i epitelializacji [16,18,19,20,21]. Miedź stabilizuje też macierz pozakomórkową (ECM) po jej wytworzeniu [18,22,23].

Dorośli powinni spożywać 1 – 2 mg miedzi dziennie, zawartej w ich standardowej diecie. Miedź występuje w szerokiej gamie produktów spożywczych, takich jak mięso, owoce morza, orzechy, nasiona, awokado, czekolada oraz w suplementach diety. Śladowe ilości miedzi, są wchłaniane przez skórę w momencie zetknięcia się jej z produktami ją zawierającymi [24,25]. Maści zawierające miedź są stosowane np., do leczenia skurczów, obrzęków pourazowych, chorób reumatycznych i zaburzeń czynności nerek [26]. Stwierdzono, że preparaty zawierające miedź w stężeniu do 20%, nie powodują żadnych skutków ubocznych i nie są toksyczne [24].

Opracowano bazową technologię, dzięki której cząstki tlenku miedzi mogą być trwale osadzone na włóknach i tkaninach [27,28]. Poszewki, skarpety, bielizna, pościel, pieluchy oraz szereg innych produktów zawierających cząstki tlenku miedzi są od lat wytwarzane i dostępne na rynku [29]. Takie produkty zostały przetestowane podczas różnych badań, w których stwierdzono, że nie uczulają i nie podrażniają skóry [30,31]. Wykazano, że noszenie skarpetek impregnowanych cząsteczkami tlenku miedzi uelastycznia skórę. Przeprowadzono w tym zakresie badanie podwójnie ślepej próby, zawierające grupę kontrolną [32]. Postawiono również hipotezę, że osoby z cukrzycą oraz żołnierze, powinni nosić takie skarpety w celu ochrony stóp [33,34]. Tak samo, w kilku badaniach klinicznych wykazano, że spanie na poszewkach zawierających cząstki tlenku miedzi, redukuje zmarszczki na twarzy [35,36]. Głównym celem obecnego badania, było sprawdzenie czy spanie na tych poszewkach zmniejsza zwiotczenie skóry. Wykazało, że spanie na nich min. 5 godzin każdej nocy, przez okres 4 tygodni uelastycznia skórę twarzy i oczu. Ponadto, badanie wykazało również, że po dwóch tygodniach spania na poszewce zaobserwowano rozjaśnienie skóry twarzy.

2. Metody

2.1. Narzędzia testowe

Badanie odbyło się za pomocą dwóch rodzajów poszewek, wykonanych w 100% z włókien poliestrowych. Poszewka testowa (TP) zawierała 1% mikroskopijnych cząsteczek tlenku miedzi w impregnowanej przędzy (Ilustarcja 1), poszewka kontrolna (CP) ich nie zawierała. Narzędzia testowe różniły się od siebie kolorem. Uczestnicy badania nie wiedzieli, którego koloru poduszka zawiera cząstki tlenku miedzi.

Ilustracja 1.Elektroniczny skan obrazów mikroskopowych poszewki testowej w dwóch różnych powiększeniach: A) 1500x; B) 200x ( przy użyciu elektronowego mikroskopu skanującego Jeol JMS 840, Tokio, Japonia). Białe kropki pokazują cząstki tlenku miedzi osadzone we włóknach poliestrowych.

2.2. Procedury badania

Badanie zostało przeprowadzone przez Centrum Badań Skóry Dermapro (Seul, Korea), instytut specjalizujący się w ocenie bezpieczeństwa i skuteczności kosmetyków na skórę człowieka. Przeprowadzone badanie było wykonane losowo z podwójnie ślepą próbą, a równolegle odbywało się analityczne badanie kontrolne. Badanie zostało przeprowadzone w terminie od września do października 2015 roku, zgodnie z zasadami dobrej praktyki klinicznej (GCP) i standardowymi przepisami oraz procedurami kliniki Dermapro. Uczestnicy badania zostali wybrani zgodnie z kryteriami włączenia i wyłączenia, wyszczególnionymi w Tabeli 1.

Tabela 1. Kryteria włączenia i wyłączenia z badań.

W protokole badania określono harmonogram, ewentualne korzyści, ograniczenia związane z badaniem i zagrożenia w odniesieniu do każdego uczestnika. Po podjęciu zupełnie niezobowiązującej decyzji, każdy chętny do wzięcia udziału w badaniu uczestnik, podpisał zgodę. Wybranych ochotników losowo przypisano do dwóch grup: jedna grupa otrzymała TP, a druga CP. Każda badana osoba otrzymała dwie poszewki z jednej kategorii, albo TP albo CP i ten sam środek do mycia oraz krem. Uczestnicy badania zostali poproszeni o korzystanie każdej nocy w okresie badania wyłącznie z dostarczonych poszewek. Stosowanie innych produktów kosmetycznych lub farmaceutycznych na skórę podczas trwania badania było zabronione. Uczestnicy badania zostali poproszeni o to by prali poszewkę w tradycyjny sposób, jednak bez użycia płynów zmiękczających. Oceniono cechy charakterystyczne skóry u uczestników, jak zawartość łoju czy grubość. Ocenę wykonano za pomocą standardowych pomiarów biofizycznych wykonywanych rutynowo w Dermapro, stosując odpowiednio: Corneometer CM 825 (Courage + Khazaka electronic GmbH, Kolonia, Niemcy), Sebumeter SM 815 (Courage + Khazaka electronic GmbH) oraz ultrasonografię z Dermascan C (Cortex Technology, Hadsund, Dania). Stan zwiotczenia skóry i jej koloryt zostały ustalone przed rozpoczęciem badania oraz po 2 i 4 tygodniach od rozpoczęcia badania. Czterotygodniowy okres badania został ustalony na podstawie wcześniejszych badań [35,36] pokazujących statystyczne zmniejszenie ilości zmarszczek, po 4 tygodniach używania poszewki. Wszystkie badania przeprowadzono w takich samych warunkach, temperatura wynosiła 22±2°C, a wilgotność względna 50±5%. Przed pomiarami, wszyscy uczestnicy badania usunęli makijaż, myli twarze i relaksowali się na wygodnym łóżku diagnostycznym w wyszczególnionych wcześniej warunkach środowiskowych, przez co najmniej 15 min.

2.3. Ocena poprawy jędrności skóry twarzy i oczu.

Poziom ujędrnienia/wygładzenia twarzy mierzono za pomocą systemu pomiarowego powierzchni F-ray 3D (Beyoung, Seul, Korea) opiera się on na analizie topografii powierzchni skóry [37]. Pokrótce, uczestniczki badania zostały umieszczone w aparacie F-ray 3D (Beyoung, Seul, Korea) (Ilustracja 2). Topografia skóry była określana przez formowanie na skórze obszernych kręgów, zataczanych przez połączenie bezwzględnych współrzędnych 3D (x, y, z). Przy użyciu określonych punktów kontrolnych (0, 0, 0) dla każdej jednostki, wykonano zdjęcia z pomiaru. Wykonano je na początku badania (dzień 0) oraz po 2 i 4 tygodniach od rozpoczęcia badania, w obszarze skóry na policzkach i w okolicy oczu (Ilustracja 2). Stan ujędrnienia/wygładzenia twarzy analizowano, jak opisuje Saito [37] przy użyciu oprogramowania Image-pro plus (Media Cybernetics, Rockville, MD, USA). Za pomocą oprogramowania komputerowego, można podłużne ruchy wzdłuż osi x, y, z zmierzyć i porównać. Na przykład, za pomocą analizy można porównać ruchy w środkowej części policzka z tymi w jego części przyśrodkowej oraz bocznych. Dolną część policzków porównać z górną [37].

Ilustracja 2.(A) linie konturowe skóry policzka i (B) okolice oczu.

2.4. Pomiar kolorytu skóry

Poziom jasności skóry (współczynnik jasności i rozświetlenia, L*, zgodnie z ustaleniami Międzynarodowej Komisji Oświetleniowej (CIE)), został zmierzony 3 razy, w tym samym miejscu na powierzchni policzka za pomocą kolorymetru trójchromatycznego (Spectrophotometer CM-2500d, Minolta, Japonia). Kolorymetr mierzy poziom światła odbitego od skóry, daje trzy różne wartości ustalone przez CIE, przedstawiane odpowiednio L*, a*, b*. Pomiary wykonuje się przed rozpoczęciem badania, oraz po 2 i 4 tygodniach od momentu używania testowanej poszewki. Średnia wartość każdego pomiaru została zapisana.

2.5. Analiza statystyczna

Testy, Wilcoxon signed-ranks (nieparametryczy test hipotezy statystycznej), chi-square (dowolny statystyczny test hipotezy), Likelihood-ratio, (test ilorazu wiarygodności), pairedt-tests (sparowany test hipotez statystycznych) i ANOVA (analiza wariancji) zostały wykonane za pomocą programu SPSS (wersja 20.0, IBM, Armonk, NY, USA). Stwierdzono statystycznie znaczącą różnicę o wartości p ≤ 0.05. Zwiększenie lub zmniejszenie danego parametru obliczono według równania: ((wartość początkowa – wartość po użyciu produktu dla 2 i 4 tygodnia/wartość początkowa)) x 100.

3. Wyniki

3.1. Ogólna charakterystyka badanych

Wybranych zostało 45 kobiet, które losowo podzielono na grupy, grupę testową ( 42 – 54 lata; średnia wieku 47.23± 3.65 lata; n = 22) i grupę kontrolną ( 37 – 54 lata; średnia wieku 44.96 ± 5.11 lat; n = 23). Przyzwyczajenia badanych dotyczące snu i cechy ich skóry przedstawiono w Tabeli 2. Statystycznie nie stwierdzono na początku badania istotnych różnic, pomiędzy obiema grupami w odniesieniu do ogólnych cech skóry twarzy i przyzwyczajeń dotyczących snu (Tabela 2).

Tabla 2. Ogólna charakterystyka skóry twarzy u badanych.

3.2. Zmiany w napięciu skóry policzków i okolic oczu.

W porównaniu do stanu wyjściowego (tydzień 0) stwierdzono statystycznie istotne zmian dotyczące ujędrnienia skóry na policzkach (zmniejszenie zwiotczenia), po czterech tygodniach (p = 0.039), w grupie z wykorzystaniem poszewek zawierających tlenek miedzi. Nie stwierdzono istotnych zmian w zakresie ujędrnienia skóry na policzkach u osób korzystających z poszewek kontrolnych (Tabela 3, Ilustracja 3). Różnice pomiędzy grupami stały się statystycznie istotne po 4 tygodniach (p = 0.021, Ilustracja 3).

Ilustracja 3. Porównanie uelastycznienia skóry (średnia ± SEM) pomiędzy grupą kontrolną , a testową . Grupa (A) i reprezentatywne zdjęcia (B), * p < 0.05 lub przed doświadczeniem.

Tabela 3. Statystyczna analiza podnoszenia się skóry twarzy, przeprowadzona za pomocą analizy linii konturowych obrazu.

Jeśli chodzi o skórę w okolicach oczu, również stwierdzono statystycznie istotne zmiany dotyczących jej napięcia, po dwóch (p = 0.011) i czterech tygodniach (p = 0.001), w porównaniu z wartościami wyjściowymi (tydzień 0), tylko w grupie kobiet korzystających z poszewek zawierających tlenek miedzi (Tabela 4, Ilustracja 4). Nie stwierdzono statystycznie istotnych zmian w zakresie napięcia skóry w okolicach oczu u osób w grupie kontrolnej (Tabela 4, Ilustracja 4). Różnice pomiędzy grupami stały się statystycznie istotne po 4 tygodniach (p = 0.003, Ilustracja 4).

Ilustracja 4. Porównanie uelastycznienia skóry w okolicach oczu (średnia ± SEM) pomiędzy grupą kontrolną (), a testową (). Grupa (A) i reprezentatywne zdjęcia (B), * p < 0.05 lub przed doświadczeniem.

Tabela 4. Statystyczna analiza podnoszenia się skóry w okolicach oczu, przeprowadzona za pomocą analizy linii konturowych obrazu.

3.3. Ocena stopnia kolorytu skóry.

W porównaniu do stanu wyjściowego (tydzień 0), zaobserwowano statystycznie istotne rozjaśnienie skóry, po dwóch (p = 0.024) i po czterech tygodniach (p = 0.008) w grupie testowej, natomiast nie zaobserwowano statystycznie istotnych zmian w tej kwestii w grupie kontrolnej (Tabela 5 i Ilustracja 5). Różnice pomiędzy grupami stały się statystycznie istotne po 2 (p= 0.002) i 4 tygodniach (p= 0.002), Ilustracja 5).

Ilustracja 5. Porównanie jasności skóry twarzy (średnia ± SEM) pomiędzy grupą kontrolną (), a testową (). Grupa (A) i reprezentatywne zdjęcia (B), * p < 0.05 lub przed doświadczeniem.

Tabela 5. Statystyczna analiza jasności skóry, poprzez zmierzenie światła odbitego od skóry (wartość L*).

3.4. Działania niepożądane.

Nie zaobserwowano żadnych działań niepożądanych takich jak: świąd, pieczenie, kłucie, ucisk, pieczenie oczu, łzawienie, rumień, obrzęk, łuszczenie się skóry czy występowanie wyprysków. Brak takich niepożądanych objawów odnotowano u wszystkich 45 badanych, zarówno po 2 jak i 4 tygodniach od stosowania poszewek testowych i kontrolnych.

4. Omówienie

Wyraźnie wykazano za pomocą badania kontrolnego, że spanie na poszewkach zawierających tlenek miedzi przynajmniej 5 godzin na dobę wpływa na uelastycznienie skóry twarzy. Prezentujemy następujący schemat dla objaśnienia uzyskanych wyników (Ilustracja 6): a) cząstki tlenku miedzi osadzone we włóknach poszewki, które powolnie uwalniają rezerwuar jonów miedzi w kontakcie z wilgocią twarzy, b) jony miedzi są wchłaniane przez skórę. Zdolność wchłaniania jonów miedzi przez skórę została wykazana [24,25]; c) po wchłonięciu jonów miedzi przez skórę zaobserwowano proliferację fibroblastów [38]; d) wchłonięte jony miedzi stymulują też produkcję kolagenu, fibronektyny i integryny o czym wcześniej wspomniano [15,39]; e) nowe struktury ECM są wytwarzane i kontrolowane przez jony miedzi [22,40], pośrednio służy też jako kofaktor enzymów takich jak oksydaza lizynowa [16]; f) nowo utworzone i ustabilizowane struktury ECM zwiększają jędrność i elastyczność skóry twarzy [1]. Skarpetki zawierające tlenek miedzi wykazały, że podczas ich noszenia skóra stała się bardziej elastyczna [32]; g) zwiększona elastyczność i jędrność skóry skutkuje zmniejszeniem jej zwiotczenia [41].

6. Schemat objaśniający ujędrniające działanie, zamieszonego w poszewkach tlenku miedzi  na skórę.

Innym ważnym rezultatem tego badania było rozjaśnienie skóry, które nastąpiło u osób śpiących na poszewkach testowych. W przeszłości zaobserwowano, że osoby noszące rękawiczki zawierające cząsteczki tlenku miedzi, po dwóch tygodniach noszenia zaobserwowały rozjaśnienie skóry dłoni (badania niepublikowane). Miedź stymuluje proliferację keratynocytów [42], komórek tworzących 90% naskórka. Przypuszczamy, że miedź wpływa na keratynocyty również w inny sposób, co może powodować rozjaśnienie skóry. Lecz nasza hipoteza wymaga dalszych badań i uzasadnień. Miedź przykłada się również do dysmutazy ponadtlenkowej enzymów, ważnych w ochronie przed wolnymi rodnikami obecnymi w skórze [43].

Przyzwyczajenia związane ze snem mogą wpływać na efekty działania poszewki, niektóre osoby więcej czasu śpią na jednej stronie niż na drugiej. Podczas snu ludzie zmieniają pozycje i boki, dlatego niektóre obszary skóry mogą mieć większy kontakt z poszewką. Dlatego rezultaty stosowania poszewki mogą być bardziej widoczne w poszczególnych miejscach. W badaniu nie analizowano wpływu nawyków związanych ze spaniem na badanie. Po zakończeniu eksperymentu, badanie nie analizowało już zmian skórnych u badanych. Efekty stosowania poszewki testowej były badane tylko przez okres 1 miesiąca. Dłuższy okres stosowania , zaprzestanie stosowania oraz wpływ nawyków dotyczących spania, powinny zostać zbadane w kolejnych badaniach.

To badanie pokazuje sposób redukcji zwiotczenia skóry, poprzez wpływanie na struktury ECM tlenkiem miedzi umieszczonym we włóknach poszewek na poduszki [35,36]. Oba procesy, powstawanie zmarszczek i wiotczenie skóry wynikają ze zmian następujących w macierzy pozakomórkowej. Wykazano, że jony miedzi uwalniane z cząsteczek tlenku miedzi, zwiększają wytwarzanie białek ECM przez fibroblasty skóry [15]. Ponadto, podobnie jak we wcześniejszych 13 badaniach poszewek i innych produktów zawierających tlenek miedzi [30,31,35,36,44,45], nie stwierdzono występowania podrażnień skóry, swędzenia lub jakichkolwiek innych niepożądanych reakcji. Ilość jonów miedzi uwalnianych przez kontakt z wilgocią określa się poziomem ppm (dane niepublikowane). Tlenek miedzi na całym świecie, już od kilku lat, jest impregnowany w produktach takich jak: skarpetki, ubrania, pieluchy dla dorosłych czy tekstylia szpitalne, bez żadnych doniesień o niepożądanych skutkach. Jest to zgodne z ustaleniami, dotyczącymi niskiego ryzyka wystąpienia działań niepożądanych w kontakcie miedzi ze skórą [46]. Tlenek miedzi znajduje się w wielowitaminowych pigułkach i suplementach diety, ponieważ miedź jest niezbędnym minerałem, zaleca się doustne spożywanie 1-2mg/dzień [14].

5. Podsumowanie

Badanie to pokazuje, że spanie na tkaninach, które uwalniają jony miedzi nie tylko redukuje zmarszczki, jak wcześniej wykazano, ale także redukuje zwiotczenie skóry. Spanie na tlenku miedzi jest zatem bezpiecznym i skutecznym sposobem na utrzymanie młodo wyglądającej, jędrnej skóry.

Żródła:

1. Krieg, T.; Aumailley, M. The extracellular matrix of the dermis: Flexible structures with dynamic functions. Exp. Dermatol. 2011, 20, 689–695. ,2. Fisher, G.J.; Varani, J.; Voorhees, J.J. Looking older: Fibroblast collapse and therapeutic implications. Arch. Dermatol.2008, 144, 666–672., 3. Naylor, E.C.; Watson, R.E.; Sherratt, M.J. Molecular aspects of skin ageing. Maturitas 2011, 69, 249–256.,4. Zheng, Q.; Chen, S.; Chen, Y.; Lyga, J.; Wyborski, R.; Santhanam, U. Investigation of age-related decline of microfibril-associated glycoprotein-1 in human skin through immunohistochemistry study. Clin. Cosmet. Investig. Dermatol. 2013,6, 317–323. ,5. Fisher, G.J.; Shao, Y.; He, T.; Qin, Z.; Perry, D.; Voorhees, J.J.; Quan, T. Reduction of fibroblast size/mechanical force down-regulates TGF-beta type II receptor: Implications for human skin aging. Aging Cell 2016, 15, 67–76. ,6. Quan, T.; Fisher, G.J. Role of age-associated alterations of the dermal extracellular matrix microenvironment in human skin aging: A mini-review. Gerontology 2015, 61, 427–434.,7. Callaghan, T.M.; Wilhelm, K.P. A review of ageing and an examination of clinical methods in the assessment of ageing skin. Part I: Cellular and molecular perspectives of skin ageing. Int. J. Cosmet. Sci. 2008, 30, 313–322. ,8. Langton, A.K.; Sherratt, M.J.; Griffiths, C.E.; Watson, R.E. A new wrinkle on old skin: The role of elastic fibres in skin ageing. Int. J. Cosmet. Sci. 2010, 32, 330–339. ,9. Luebberding, S.; Krueger, N.; Kerscher, M. Mechanical properties of human skinin vivo: A comparative evaluation in 300 men and women. Skin Res. Technol. 2014, 20, 127–135. ,10. Yaar, M.; Eller, M.S.; Gilchrest, B.A. Fifty years of skin aging. J. Investig. Dermatol. Symp. Proc. 2002, 7, 51–58. ,11. Vashi, N.A.; de Castro Maymone, M.B.; Kundu, R.V. Aging differences in ethnic skin. J. Clin. Aesthet. Dermatol. 2016, 9, 31–38. ,12. Imokawa, G.; Ishida, K. Biological mechanisms underlying the ultraviolet radiation-induced formation of skin wrinkling and sagging I: Reduced skin elasticity, highly associated with enhanced dermal elastase activity, triggers wrinkling and sagging. Int. J. Mol. Sci. 2015, 16, 7753–7775. ,13. Imokawa, G.; Nakajima, H.; Ishida, K. Biological mechanisms underlying the ultraviolet radiation-induced formation of skin wrinkling and sagging II: over-expression of neprilysin plays an essential role. Int. J. Mol. Sci. 2015, 16, 7776–7795. ,14. Uauy, R.; Olivares, M.; Gonzalez, M. Essentiality of copper in humans. Am. J. Clin. Nutr. 1998, 67, 952S–959S. ,15. Philips, N.; Samuel, P.; Parakandi, H.; Gopal, S.; Siomyk, H.; Ministro, A.; Thompson, T.; Borkow, G. Beneficial regulation of fibrillar collagens, heat shock protein-47, elastin fiber components, transforming growth factor-beta1, vascular endothelial growth factor and oxidative stress effects by copper in dermal fibroblasts. Connect. Tissue Res.2012, 53, 373–378. ,16. Rucker, R.B.; Kosonen, T.; Clegg, M.S.; Mitchell, A.E.; Rucker, B.R.; Uriu-Hare, J.Y.; Keen, C.L. Copper, lysyl oxidase, and extracellular matrix protein cross-linking. Am. J. Clin. Nutr. 1998, 67, 996S–1002S. ,17. Szauter, K.M.; Cao, T.; Boyd, C.D.; Csiszar, K. Lysyl oxidase in development, aging and pathologies of the skin. Pathol. Biol. 2005, 53, 448–456.,18. Harris, E.D.; Rayton, J.K.; Balthrop, J.E.; DiSilvestro, R.A.; Garcia-de-Quevedo, M. Copper and the synthesis of elastin and collagen. Ciba Found. Symp. 1980, 79, 163–182. ,19. Lansdown, A.B. Metallothioneins: Potential therapeutic aids for wound healing in the skin. Wound Repair Regen. 2002,10, 130–132. ,20. Borkow, G.; Gabbay, J.; Dardik, R.; Eidelman, A.I.; Lavie, Y.; Grunfeld, Y.; Ikher, S.; Huszar, M.; Zatcoff, R.C.; Marikovsky, M. Molecular mechanisms of enhanced wound healing by copper oxide-impregnated dressings. Wound Repair Regen. 2010, 18, 266–275. ,21. Royce, P.M.; Camakaris, J.; Danks, D.M. Reduced lysyl oxidase activity in skin fibroblasts from patients with Menkes’ syndrome. Biochem. J. 1980, 192, 579–586. ,22. Ahmed, Z.; Briden, A.; Hall, S.; Brown, R.A. Stabilisation of cables of fibronectin with micromolar concentrations of copper: In vitro cell substrate properties. Biomaterials 2004, 25, 803–812. ,23. Kothapalli, C.R.; Ramamurthi, A. Copper nanoparticle cues for biomimetic cellular assembly of crosslinked elastin fibers. Acta Biomater. 2009, 5, 541–553.,24. Gorter, R.W.; Butorac, M.; Cobian, E.P. Examination of the cutaneous absorption of copper after the use of copper-containing ointments. Am. J. Ther. 2004, 11, 453–458. ,25. Hostynek, J.J.; Dreher, F.; Maibach, H.I. Human stratum corneum penetration by copper: In vivo study after occlusive and semi-occlusive application of the metal as powder. Food Chem. Toxicol. 2006, 44, 1539–1543. ,26. Heilmittel, W. Wala Therapeutic Preparations (Handbook), 5th ed.; Weleda: Congers, NY, USA, 1994. ,27. Borkow, G.; Gabbay, J. Putting copper into action: Copper-impregnated products with potent biocidal activities.FASEB J. 2004, 18, 1728–1730. ,28. Gabbay, J.; Mishal, J.; Magen, E.; Zatcoff, R.C.; Shemer-Avni, Y.; Borkow, G. Copper oxide impregnated textiles with potent biocidal activities. J. Ind. Text. 2006, 35, 323–335. ,29. Borkow, G. Using copper to fight microorganisms. Curr. Chem. Biol. 2012, 6, 93–103. ,30. Borkow, G. Safety of using copper oxide in medical devices and consumer products. Curr. Chem. Biol. 2012, 6, 86–92. ,31. Weinberg, I.; Lazary, A.; Jefidoff, A.; Vatine, J.-J.; Borkow, G.; Ohana, N. Safety of using diapers containing copper oxide in chronic care elderly patients. Open Biol. J. 2013, 6, 54–59. ,32. Dykes, P. Increase in skin surface elasticity in normal volunteer subjects following the use of copper oxide impregnated socks. Skin Res. Technol. 2015, 21, 272–277. ,33. Borkow, G. Protection of Soldiers’ feet by copper oxide impregnated socks. Adv. Mil. Technol. 2013, 8, 101–108.,34. Borkow, G.; Zatcoff, R.C.; Gabbay, J. Reducing the risk of skin pathologies in diabetics by using copper impregnated socks. Med. Hypotheses 2009, 73, 883–886. ,35. Baek, J.H.; Yoo, M.A.; Koh, J.S.; Borkow, G. Reduction of facial wrinkles depth by sleeping on copper oxide-containing pillowcases: A double blind, placebo controlled, parallel, randomized clinical study. J. Cosmet. Dermatol. 2012, 11, 193–200. ,36. Borkow, G.; Gabbay, J.; Lyakhovitsky, A.; Huszar, M. Improvement of facial skin characteristics using copper oxide containing pillowcases: A double-blind, placebo-controlled, parallel, randomized study. Int. J. Cosmet. Sci. 2009, 31, 437–443. ,37. Saito, N.; Nishijima, T.; Fujimura, T.; Moriwaki, S.; Takema, Y. Development of a new evaluation method for cheek sagging using a Moire 3D analysis system. Skin Res. Technol. 2008, 14, 287–292. ,38. Philips, N.; Hwang, H.; Chauhan, S.; Leonardi, D.; Gonzalez, S. Stimulation of cell proliferation and expression of matrixmetalloproteinase-1 and interluekin-8 genes in dermal fibroblasts by copper. Connect. Tissue Res. 2010, 51, 224–229. ,39. Pickart, L. The human tri-peptide GHK and tissue remodeling. J. Biomater. Sci. Polym. Ed. 2008, 19, 969–988. ,40. Sajithlal, G.B.; Chithra, P.; Chandrakasan, G. An in vitro study on the role of metal catalyzed oxidation in glycation and crosslinking of collagen. Mol. Cell. Biochem. 1999, 194, 257–263. ,41. Ezure, T.; Hosoi, J.; Amano, S.; Tsuchiya, T. Sagging of the cheek is related to skin elasticity, fat mass and mimetic muscle function. Skin Res. Technol. 2009, 15, 299–305. ,42. Tenaud, I.; Sainte-Marie, I.; Jumbou, O.; Litoux, P.; Dreno, B. In vitro modulation of keratinocyte wound healing integrins by zinc, copper and manganese. Br. J. Dermatol. 1999, 140, 26–34.,43. Kobayashi, T.; Saito, N.; Takemori, N.; Iizuka, S.; Suzuki, K.; Taniguchi, N.; Iizuka, H. Ultrastructural localization of superoxide dismutase in human skin. Acta Derm. Venereol. 1993, 73, 41–45.,44. Borkow, G.; Mellibovsky, J.C. Resolution of skin maladies of the trapped Chilean miners: The unplanned underground copper-impregnated antifungal socks “trial”. Arch. Dermatol. 2012, 148, 134–136. ,45. Zatcoff, R.C.; Smith, M.S.; Borkow, G. Treatment of tinea pedis with socks containing copper-oxide impregnated fibers. Foot (Edinb.) 2008, 18, 136–141. ,46. Hostynek, J.J.; Maibach, H.I. Copper hypersensitivity: Dermatologic aspects—An overview. Rev. Environ. Health 2003,18, 153–183.