W Polsce wielki sukces z drożdżówkami w ramach EPD w dziedzinie Żywności i Żywienia 2015-2020 i co dalej?

Ostatnia aktualizacja 28 lipca 2022

Przyzwyczailiśmy się chyba (z lenistwa lub braku wiary, że coś się zmieni wokół nas i nie mamy na to wpływu – a to niedobrze), że różne działania rządzących podyktowane są nie tylko ich kreatywnymi pomysłami , nie lobbystami, ale ustaleniami ze szczytów i zgromadzeń międzynarodowych do których Polska – płacąc składki członkowskie i składając za pomocą swoich przedstawicieli mających umocowanie i pełnomocnictwa do składania podpisów pod deklaracjami – należy.

To nic, że widzimy na różnych szczytach i konferencjach zdrowotnych na stolikach napoje znanych marek, które ewidentnie uzależniają od swoich składników a na pewno nie są zdrowe. Ot prawa rynku. W końcu cieszymy się z różnych darmowych narzędzi, chociażby jakie daje Internet, nie zastanawiając się, że jest to z czegoś utrzymywane np: wyszukiwarki, social-media (technologie, ludzie itd.) i jakiś akcjonariat za tym stoi, który na pewno nie jest 100% honorowym darczyńcą. Wystarczy przeanalizować największe giełdy na świecie i poszczególne rynki. A więc i szczyty i konferencje te, są dotowane pośrednio lub bezpośrednio przez prywatny biznes lub mają osiągać efekt wizerunkowy, co ma oddziaływanie na wycenę tej marki a póżniej na siłę nabywczą klientów, “to moje a nie konkurencji butelki z chemią i cukrem stoją przy jakimś sekretarzu generalnym lub premierze” (pamiętacie lub słyszeliście, że kiedyś fotka z Wałęsą, otwierała wiele bram tak w Polsce jak i na świecie). Zresztą o zgrozo, popatrzmy z czego utrzymuje się światowy sport i nasi idole!  Ale nie o tym ten artykuł.

W Kopenhadze we wrześniu 2014 odbyła się sesja Regionalna Europejskiego WHO (Światowa Organizacja Zdrowia instytucja Organizacji Narodów Zjednoczonych), ustalono na nim plan działania na 6 lat dotyczący, znaczącego zmniejszenia obciążenia chorobami niezakaźnymi związanymi ze sposobem żywienia, którym można zapobiegać, otyłością oraz wszystkimi postaciami nieprawidłowego stanu odżywienia rozpowszechnionymi w Europejskim Regionie WHO. Niniejszy dokument stanowi wezwanie do działania na podstawie podejścia obejmującego cały sektor rządowy i uwzględniającego zdrowie we wszystkich politykach. Wskazane działania priorytetowe przyczynią się do usprawnienia zarządzania systemem żywności, poprawy ja kości sposobów żywienia i stanu odżywienia ludności Europy.

A więc jest podstawa działania i wdrażania tego dokumentu dla Rządu i rozgrzeszenie przed atakami “niezadowolonych”, że to nie my to Konferencja i jej Dokument nam nakazuje. A co do tej pory w/w zrobiono? 

• Zmniejszenie nierówności w dostępie do zdrowej żywności zgodnie z ustaleniami przyjętymi w dokumencie Zdrowie 2020.

• Przestrzeganie praw człowieka i prawa do żywności.

• Upodmiotowienie obywateli i społeczności poprzez środowiska sprzyjające zdrowiu.

• Promowanie podejścia cyklu życia.

• Wykorzystanie strategii o udowodnionej skuteczności.

Celem strategicznym dokumentu jest uniknięcie przedwczesnych zgonów i istotne zmniejszenie obciążenia chorobami niezakaźnymi związanymi ze sposobem żywienia, którym można zapobiegać, otyłością oraz innymi postaciami nieprawidłowego stanu odżywienia, nadal powszechnie występującymi w Europejskim Regionie WHO, na które silnie oddziałują społeczne czynniki warunkujące zdrowie i które w znaczący sposób negatywnie wpływają na dobrostan i jakość życia.

Założono w nim plan działania, którego celem jest podjęcie zintegrowanych i kompleksowych działań w szerokim spektrum realizowanych polityk na podstawie podejścia angażującego cały sektor rządowy i uwzględniającego zdrowie we wszystkich politykach. Realizacja wskazanych poniżej celów przyczyni się do usprawnienia systemu zarządzania żywnością oraz do poprawy jakości sposobu żywienia i stanu odżywienia ludności, promując jednocześnie zdrowie i dobrostan.

• Tworzenie środowisk zdrowej żywności i napojów.

• Promowanie korzyści wynikających z przestrzegania zdrowego sposobu żywienia w cyklu życia, zwłaszcza wśród najsłabszych grup społecznych.
• Wzmocnienie systemów ochrony zdrowia w celu promowania zdrowych sposobów żywienia.

• Wsparcie systemów nadzoru, monitoringu, oceny i badań.

• Wzmocnienie systemów zarządzania (governance), sojuszy i sieci współpracy w celu uwzględniania zdrowia we wszystkich politykach.

1. Analiza przeprowadzona w ramach globalnego badania obciążenia chorobami (Global Burden of Disease) w 2010 r. wskazuje, że spośród wszystkich czynników wywierających negatywny wpływ na stan zdrowia i dobrostanu ludności w Europejskim Regionie WHO najważniejsze są czynniki żywieniowe. W analizie stwierdzono, że niewłaściwy stan odżywienia, w tym niedożywienie, niedobory mikroskładników pokarmowych, nadwaga i otyłość, jak również choroby niezakaźne powstałe w wyniku niezdrowego sposobu żywienia są źródłem wysokich kosztów ekonomicznych obciążających poszczególne osoby, rodziny, społeczności i budżety państw.

2. Wśród sześciu regionów WHO Region Europejski jest w największym stopniu obciążony chorobami niezakaźnymi, które stanowią główną przyczynę niepełnosprawności i zgonów. Choroby układu krążenia, cukrzyca, nowotwory i choroby układu oddechowego (cztery główne choroby niezakaźne) mają razem 77-proc. udział w obciążeniu chorobami, a w niemal 86% przypadków są przyczyną przedwczesnych zgonów. Nadmierna masa ciała (wskaźnik masy ciała BMI > 25 kg/m²),  zbyt duże spożycie pokarmów wysokokalorycznych, o wysokiej zawartoś ci tłuszczów nasyconych, tłuszczów trans, cukru i soli, jak również małe spożycie warzyw, owoców i pokarmów pełnoziarnistych – to główne czynniki ryzyka wymagające priorytetowych działań. Ponadto Region Europejski stoi w obliczu podwójnego obciążenia zwią zanego z nieprawidłowym stanem odżywienia, ponieważ w niektórych krajach obserwuje się występowanie dużej nadwagi i otyłości, a jednocześnie niedoborów składników odżywczych.

3. W ciągu ostatnich kilkudziesięciu lat wiele państw regionu odnotowało wzrost wskaźników nadwagi i otyłości. Dane statystyczne są niepokojące: w 46 krajach (stanowiących 86% Regionu Europejskiego) ponad 50% dorosłych ma nadwagę lub jest otyłych, a w kilku krajach wskaźnik nadwagi i otyłości dochodzi do 70% w populacji dorosłej ludności. Dane z repozytorium danych WHO Global Health Observatory wskazują, że przeciętnie (wg zgrubnych szacunków) 57,4% dorosłych obu płci w wieku 20 lat i więcej ma nadwagę lub jest otyłych. Szacuje się, że co roku nadwaga i otyłość stanowią przyczynę około 320 tys. zgonów kobiet i mężczyzn w 20 państwach zachodniej Europy. Szczególnie niepokojąca jest sytuacja we wschodniej części regionu, zważywszy na to, jak szybko wskaźniki rozpowszechnienia nadwagi otyłości wśród dzieci i młodzieży doganiają te odnotowywane w zachodniej części regionu, przy czym w niektórych częściach Europy Wschodniej wzrosły od 1980 r. trzykrotnie.

4. Wysoki poziom rozpowszechnienia nadwagi i otyłości obserwuje się również wśród dzieci i młodzieży w państwach leżących na południu Europy. Problem w największym stopniu dotyczy dzieci mniej wykształconych rodziców, a jego oddziaływanie jest największe wśród grup będących w najtrudniejszym położeniu. Wnioski drugiej rundy Europejskiej Inicjatywy WHO w sprawie Nadzoru nad Otyłością u Dzieci w latach 2009-2010 (The WHO European Childhood Obesity Surveillance Initiative) wskazują, że w państwach uczestniczących w badaniu przeciętnie jedno z trojga dzieci w wieku od sześciu do dziewięciu lat miało nadwagę lub było o tyłe  . Rozpowszechnienie nadwagi (w tym otyłości) wahało się od 24% do 57% wśród chł opców i od 21% do 50% wśród dziewcząt, a wskaźniki otyłości utrzymywały się w zakresie od 9% do 31% wśród chłopców i od 6% do 21% wśród dziewcząt. Mi ędzynarodowe badanie zachowań zdrowotnych młodzieży szkolnej HBSC (Health Behaviour in School-aged Children) prowadzone w Europejskim Regionie WHO w latach 2009-2010 wykazało, że rozpowszechnienie nadwagi i otyłości wśród dzieci 11-letnich wynosił o 11-33%, wśród młodzież y 13-letniej było to 12-27%, a 15-letniej odpowiednio 10-23%. W badaniu wskazano również, że w niektórych krajach istnieje związek pomiędzy większym rozpowszechnieniem nadwagi a niższym statusem społeczno-ekonomicznym. Obawy budzą również dane dotyczące nieoptymalnego składu ciała dzieci, w tym niskiej masy mięśniowej. Istniejące dowody wskazują, że wyższe wskaźniki otyłości występujące w grupach o niskim statusie społeczno-ekonomicznym mogą częściowo wynikać z faktu, że dostęp do zdrowej żywności jest w tych środowiskach utrudniony, jak również mają one mniej możliwości podejmowania aktywności fizycznej.

5. Niektóre państwa w regionie stoją w obliczu zmian żywieniowych i demograficznych w okolicznościach szybkiego wzrostu wskaźników nadwagi, otyłości i chorób niezakaźnych związanych ze sposobem żywienia, którym towarzyszy utrzymujące się niedożywienie, zwłaszcza w uboższych gospodarstwach domowych. Często prowadzi to do współwystępowania – zarówno w całych społecznościach, jak i w poszczególnych rodzinach – nadwagi i otyłości połączonej z brakiem bezpieczeństwa żywności i żywienia. Badania prowadzone w regionie w latach 2007-2011 wśród dzieci w wieku 0-5 lat wykazały rozpowszechnienie zahamowania wzrostu wahające się od 7% do 39%. Ponadto nie odnotowuje się wzrostu wskaźników wyłącznego karmienia piersią i nadal powszechnie występują nieprawidłowe praktyki dokarmiania niemowląt karmionych piersią. Często obserwuje się niedobory mikroskładników pokarmowych, zwłaszcza żelaza i jodu, szczególnie wśród najsłabszych społecznie grup. Badania wskazują również, że wśród niektórych grup ludności w Regionie Europejskim występują również niedobory innych mikroskładników, szczególnie witaminy D.

6. Promocja i dostępność zdrowej i zróżnicowanej żywności (która jest zarówno dostępna, jak i przystępna cenowo) jest więc kluczem do poprawy stanu zdrowia, dobrostanu i jakości życia ludności, a także promowania zdrowego starzenia się i zmniejszenia nierówności. Do realizacji tych założeń potrzebne są dodatkowe działania i środki, a równolegle należy podjąć starania w celu zwiększenia świadomości żywieniowej oraz umiejętności i wiedzy o prawidłowych sposobach żywienia. W czasach ograniczonej dostępności środków etyka nakazuje zapewnić wsparcie grupom najbardziej wrażliwym społecznie, aby wszyscy mieszkańcy Europejskiego Regionu WHO mogli przestrzegać zdrowego i przystępnego pod względem finansowym sposobu żywienia oraz prowadzić aktywne życie.

7. Europejski Plan Działania w dziedzinie Żywności i Żywienia 2015-2020 został opracowany zgodnie z globalnymi ramami polityk zapobiegania i zwalczania chorób niezakaźnych oraz dotyczących żywienia, w szczególności z Globalnym Planem Działania WHO na rzecz Zapobiegania Chorobom Niezakaźnym i ich Zwalczania na lata 2013-2020 oraz kompleksowym planem w dziedzinie żywienia kobiet w ciąży, niemowląt i małych dzieci. Opiera się na stale prowadzonych w tym zakresie pracach na szczeblu regionalnym, zwłaszcza w dziedzinie zdrowia środowiskowego, aktywności fizycznej, zdrowego starzenia się, zdrowia dzieci i młodzieży oraz nieprzerwanie realizowanych działaniach na rzecz bezpieczeństwa żywności w Europejskim Regionie WHO. Niniejszy plan działania wspiera plan działania UE w sprawie otyłości u dzieci na lata 2014-2020 i jest z nim spójny.

8. Ponadto w 2013 r. ministrowie państw Europejskiego Regionu WHO przyjęli Deklarację wiedeńską w sprawie żywienia i chorób niezakaźnych w kontekście polityki ramowej Zdrowie 2020, która wzywa do podjęcia wspólnych, zdecydowanych działań. W deklaracji wiedeńskiej stwierdzono, że strategie zmierzające ku poprawie zdrowia poprzez stosowanie odpowiedniego sposobu żywienia wymagają działań w wielu dziedzinach – realizowanych pod przewodnictwem rządów i opracowywanych na podstawie coraz liczniejszych wyników badań potwierdzających skuteczność kompleksowych działań obejmujących zestaw kluczowych polityk. Ponadto wskazano, że skuteczne przyjęcie i wdrożenie niezbędnych polityk wymaga konsekwentnego stosowania podejścia uwzględniającego zdrowie we wszystkich politykach i angażującego cały sektor rządowy w celu stworzenia zdrowego i zrównoważonego systemu żywności, zgodnie z założeniami europejskiej strategii Zdrowie 2020. Oznacza to, że wiele niezbędnych działań musi zostać podjętych poza samym sektorem ochrony zdrowia.
9. Niniejszy plan działania ma stanowić wsparcie dla państw członkowskich Europejskiego Regionu WHO i zachętę do szerszego wdrażania „pełnego zestawu” skutecznych polityk na szczeblu krajowym na bazie spójnych i koordynowanych podejść wielosektorowych. Zważywszy na to, że czynniki społeczne i ekonomiczne w dużej mierze przyczyniają się do kultywowania niezdrowego sposobu żywienia i nieprawidłowego odżywiania, niezbędne są szeroko zakrojone strategie, polityki i ukierunkowane interwencje w skali całej populacji, podejmowane przez organy rządowe z uwzględnieniem istotnej roli ministrów zdrowia. Dzięki tego typu działaniom środowiska, w których żyjemy, będą wspierać i zachęcać do stosowania zdrowych wzorców spożywania żywności i przestrzegania zdrowych sposobów żywienia.

10. Podczas wdrażania niniejszego planu działania WHO będzie nieustannie wspierać państwa członkowskie oraz stymulować i zabezpieczać dla nich doradztwo strategiczne w dziedzinie żywienia i zdrowia w kontekście ram polityki Zdrowie 2020, przyczyniając się w ten sposób do realizacji nadrzędnego celu, czyli zapewnienia wszystkim mieszkańcom regionu możliwości prowadzenia zrównoważonego i zdrowego życia. Rządy mogą rozważyć przyjęcie odpowiednich rozwiązań w zakresie prowadzonych polityk, wywierających wpływ na produkcję, marketing, dostępność i przystępność cenową żywności (co sumarycznie wpływa na dostęp do niej), skupiając jednocześnie uwagę na kwestiach świadomości żywieniowej oraz umiejętnościach w zakresie żywności i żywienia, a także zdolności prawidłowego postępowania i posiadania właściwej wiedzy w tej dziedzinie, uwzględniając przy tym rolę personelu medycznego w zakresie świadczenia porad żywieniowych, zwłaszcza w ramach podstawowej opieki zdrowotnej. Zarówno polityki, jak i narzędzia wspierające ich wdrożenie, opisane w niniejszym planie działania, mogą być stosowane we wszystkich krajach regionu, a ich elastyczny schemat pozwala na ich adaptowanie do specyfiki uwarunkowań, obowiązujących przepisów i istotnych, kulturowych aspektów żywienia w poszczególnych krajach. Niniejszy dokument zawiera zalecenia dotyczące innowacyjnych polityk i narzędzi o udowodnionej skuteczności, które mają priorytetowe znaczenie dla zwalczania wszystkich postaci nieprawidłowego stanu odżywienia i przewidują również opracowanie wspólnych działań w celu stawienia czoła wspólnym dla całego regionu wyzwaniom.

11. Państwa członkowskie będą współdziałać, wykorzystując wskazane, skuteczne metody promowania zdrowych sposobów żywienia i wzorców żywieniowych, podejmując w pierwszej kolejności działania priorytetowe dotyczące nadmiernego spożycia żywności wysokokalorycznej, o dużej zawartości tłuszczów nasyconych, tłuszczów trans, cukru i soli oraz zbyt małego spożycia warzyw, owoców i pokarmów pełnoziarnistych. Jednocześnie państwa członkowskie będą działały na rzecz zmniejszenia niedoborów kalorii, białka i mikroskładników odżywczych oraz nieakceptowalnych poziomów braku bezpieczeństwa żywności i żywienia wśród niektórych szczególnie wrażliwych grup, czyli wśród osób starszych, kobiet w ciąży i ludności o niskim statusie społeczno-ekonomicznym. Dla celów niniejszego dokumentu wysokokaloryczną, a jednocześnie ubogą w mikroskładniki odżywcze żywność i napoje bezalkoholowe, których spożycie w zdrowej diecie powinno być ograniczone, zdefiniowano jako „produkty żywnościowe o wysokiej zawartości kalorii, tłuszczów nasyconych, tłuszczów trans, cukru lub soli”.

12. Doświadczenia w zakresie krajowych polityk żywieniowych realizowanych w Europejskim Regionie WHO wskazują, że ważne jest posiadanie wspólnych narzędzi oraz skupienie się na przekładzie i transferze wiedzy. Ponadto istotną rolę odgrywają kompleksowe mechanizmy monitoringu, pozwalające na określanie trendów i pomiary oddziaływania realizowanych polityk w czasie, co ma zapewnić odpowiedzialność za wdrażanie założeń w zakresie zdrowia i równości. W ramach niniejszego planu działania państwa członkowskie będą,
przy wsparciu Biura Regionalnego WHO, opracowywać wspólne narzędzia, wymieniać doświadczenia, zwiększać dostępność danych i wzmacniać potencjał w zakresie monitoringu i nadzoru, z uwzględnieniem oceny prac wdrożeniowych i oddziaływania realizowanych polityk.

13. W celu przyspieszenia rozwiązania problemu nieprawidłowego stanu odżywienia, we wszystkich postaciach, strategie żywności i żywienia muszą również odnosić się do odpowiednich procesów zarządzania (governance). Korzystając z wytycznych w tym zakresie zawartych w dokumencie Zdrowie 2020, przywódcy rządów i osoby odpowiedzialne za kształtowanie polityki powinni ustanowić odpowiednie mechanizmy zarządzania, które będą stać na straży integralności procesu kształtowania skutecznej polityki, ale jednocześnie będą mobilizować do przyjęcia politycznego zobowiązania na rzecz zmniejszenia rozpowszechnienia nieprawidłowego stanu odżywienia poprzez współpracę międzysektorową poszczególnych resortów, instytucji szczebla krajowego i lokalnego, ekspertów, społeczeństwa obywatelskiego i – tam, gdzie to zasadne – sektora prywatnego. Wielowymiarowe metody działania, angażujące przekrojowo cały sektor rządowy, mogą zapewnić odpowiednie zaangażowanie polityczne, pomóc w zdefiniowaniu zadań i zakresu odpowiedzialności poszczególnych resortów i instytucji rządowych oraz ułatwić osiągnięcie porozumienia dotyczącego wspólnych celów, zadań i programów działania. Niezbędne jest zaangażowanie sektora prywatnego z uwagi na rolę, jaką odgrywa w produkcji żywności oraz dystrybucji i handlu produktami żywnościowymi. Niemniej jednak zaangażowanie sektora prywatnego powinno być dostosowane do głównych działań interesariuszy i osadzone w kontekście ustalonych przez rząd standardów i systemu zachęt dla osiągnięcia celów żywieniowych i zdrowotnych. Należy przy tym postępować uważnie, aby w procesie kształtowania polityki unikać konfliktów interesów.

14. W kontekście niniejszego planu działania, stwierdza się, że zdrowy sposób żywienia może przyczynić się do osiągnięcia dobrowolnie przyjętych globalnych celów w zakresie zwalczania chorób niezakaźnych, zatwierdzonych przez 66. Światowe Zgromadzenie Zdrowia, w tym do zmniejszenia o 25% przedwczesnej umieralności z powodu chorób niezakaźnych do 2025 r. Zdrowe sposoby żywienia będą również przyczyniały się do osiągnięcia obowiązujących, dobrowolnie przyjętych globalnych celów dotyczących żywienia kobiet w ciąży, niemowląt i małych dzieci.

15. Poniżej przedstawiono pozostałe dobrowolne cele, które mają być zrealizowane do 2025 r. i które są również właściwe dla europejskiego planu działania.
• Zahamowanie wzrostu rozpowszechnienia otyłości i cukrzycy.

• Zahamowanie wzrostu rozpowszechnienia nadwagi wśród dzieci poniżej 5. roku życia.

• Zmniejszenie przeciętnego spożycia soli i sodu w populacji o 30%.

• Zwiększenie do co najmniej 50% wskaźnika karmienia niemowląt wyłącznie piersią podczas pierwszych sześciu miesięcy życia.

• Zmniejszenie o 40% odsetka dzieci poniżej 5. roku życia, u których występuje zahamowanie wzrostu.

• Zmniejszenie o 50% rozpowszechnienia anemii wśród nieciężarnych kobiet w wieku rozrodczym.
16. Ramy polityki Zdrowie 2020 stanowiły źródło inspiracji dla wizji Regionu Europejskiego, w którym zostanie zasadniczo zmniejszone negatywne oddziaływanie chorób niezakaźnych związanych ze sposobem żywienia, którym można zapobiegać, oraz wszystkich postaci nieprawidłowego stanu odżywienia – w tym nadwagi i otyłości – a wszyscy obywatele będą stosować zdrowsze sposoby żywienia w całym cyklu życia.
17. Zapewnienie powszechnego dostępu do przystępnej pod względem finansowym, odpowiednio zbilansowanej i zdrowej żywności, z uwzględnieniem zasad równości, w tym równości płci, w żywieniu obywateli Europejskiego Regionu WHO poprzez zastosowanie polityk międzysektorowych w działaniach podejmowanych w kontekście ram polityki Zdrowie 2020.
18. Uniknięcie przedwczesnych zgonów i istotne zmniejszenie obciążenia chorobami niezakaźnymi związanymi ze sposobem żywienia, którym można zapobiegać, otyłością oraz innymi postaciami nieprawidłowego stanu odżywienia, nadal powszechnie występującymi w Europejskim Regionie WHO, na które silnie oddziałują społeczne czynniki warunkujące zdrowie i które w znaczący sposób negatywnie wpływają na dobrostan i jakość życia.

19. Wskazany cel zostanie osiągnięty poprzez podjęcie zintegrowanych i kompleksowych działań w szerokim spektrum realizowanych polityk na podstawie podejścia angażującego cały sektor rządowy i uwzględniającego zdrowie we wszystkich politykach. Plan działania ma wspierać skoordynowany i kompleksowy proces wdrażania krajowych strategii, planów działania i polityk mających na celu usprawnienie systemu zarządzania (governance) żywnością, zminimalizowanie czynników ryzyka żywieniowego i zmniejszenie rozpowszechnienia chorób związanych ze sposobem żywienia, kładąc szczególny nacisk na aspekt całego cyklu życia. Ponadto wskaże ogólny kierunek przygotowania, rozwijania i konsolidowania racjonalnych i wykonalnych działań.
20. Plan działania skupia się na żywności i żywieniu – głównych czynnikach zdrowia i dobrostanu ludności w Europejskim Regionie WHO, zwracając szczególną uwagę na związane z nimi obciążenie chorobami niezakaźnymi. Obejmuje wszystkie postacie nieprawidłowego stanu odżywienia, w tym nadwagę i otyłość, w całym cyklu życiu. W szczególności ma na celu podjęcie działań dotyczących:

• nierównego dostępu do odpowiedniego żywienia w całym cyklu życia oraz nierównego rozkładu nadwagi, otyłości, chorób niezakaźnych związanych ze sposobem żywienia i niedożywienia w społeczeństwie

• trwale utrzymującego się braku łatwo zrozumiałych informacji o produktach żywnościowych, które mogłyby ułatwić wybieranie zdrowych produktów, jak również odpowiedniej wiedzy, umiejętności i kompetencji w zakresie żywności i zdrowych sposobów żywienia, skutkiem czego możliwości ludności w zakresie wykorzystania
• przedstawianych informacji o żywności są ograniczone
• niezdrowych środowisk żywności w miejscach takich jak szkoły, instytucje publiczne, placówki gastronomiczne i sklepy

• kierowanego do dzieci wszechobecnego marketingu żywności i napojów o wysokiej zawartości kalorii, tłuszczów nasyconych, tłuszczów trans, cukru i soli oraz nieprawidłowego marketingu preparatów do żywienia uzupełniającego niemowląt oraz dalszego żywienia niemowląt i małych dzieci

• stałego zapewnienia tego, aby systemy ochrony zdrowia i opieki społecznej posiadały narzędzia i środki umożliwiające ustalanie priorytetów w zakresie promowania zdrowia i profilaktyki chorób z uwzględnieniem zagadnień dotyczących żywienia i chorób związanych ze sposobem żywienia

• utrzymującego się braku dostosowania celów przyjętych w dziedzinie ochrony zdrowia i polityki w zakresie globalnej, regionalnej i lokalnej wymiany towarów oraz łańcucha dostaw żywności, co wpływa na jakość odżywczą dostępnych i przystępnych cenowo produktów żywnościowych i w związku z tym na bezpieczeństwo ludności w zakresie żywności i żywienia.

21. Zmniejszenie nierówności społecznych będzie mieć pozytywny wpływ na zdrowie i dobrostan, w tym na stan odżywienia i wyniki zdrowotne związane ze sposobem żywienia. Przyczyny nierówności s ą złożone i głęboko zakorzenione, wzmacniają oddziaływanie niekorzystnych czynników w całym cyklu życia i w kolejnych pokoleniach. Zdrowie 2020 i deklaracja wiedeńska wskazują na coraz większą wolę podjęcia działań w sprawie nieprawidłowego żywienia i niezdrowych sposobów żywienia w państwach Europejskiego Regionu WHO, zwłaszcza wśród grup znajdujących się w najtrudniejszym położeniu. Dla osiągnięcia najlepszych wyników konieczne będzie podjęcie działań mających na celu wyeliminowanie możliwych do uniknięcia nierówności w sposobie żywienia i osiągnięcie powszechnego dostępu do zdrowego sposobu żywienia w całym przekroju gradientu społecznego (wg wieku, płci, pochodzenia etnicznego, niepełnosprawności lub statusu społeczno -ekonomicznego), które to działania będą jednocześnie wspierały rozwój kapitału ludzkiego i gospodarki w państwach członkowskich regionu w czasach, gdy zasoby są ograniczone. Polityki skutkujące zwiększeniem dostępności, przystępności cenowej i akceptowalności zdrowych sposobów żywienia w grupach będących w najtrudniejszej sytuacji (czyli wywierające wpływ na dostęp do zdrowych sposobów żywienia) mogą przyczynić się do zmniejszenia występujących w tych grupach czynników ryzyka chorób, a w powiązaniu z politykami realizowanymi w innych obszarach mogą pomóc w zmniejszaniu nierówności społecznych. Projektując i wdrażając polityki, należy uwzględniać ich oddziaływanie na nierówności społeczne.

22. Prawidłowe żywienie i zdrowie uznawane są za podstawowe prawa człowieka. Poszanowanie, a także promocja i ochrona praw człowieka stanowią integralny element skutecznego zapobiegania i zwalczania chorób niezakaźnych związanych z nieprawidłowym stanem odżywienia i sposobem żywienia, a przyjmowane w tym zakresie strategie muszą być odpowiednio formułowane i wdrażane. Prawo do żywności, które obecnie jest gwarantowane przez konstytucje wielu krajów, wymaga zrównoważonych, działających zgodnie z zasadą równości, dostępnych i elastycznych systemów żywności, które zapewnią kompleksowe bezpieczeństwo żywności i żywienia oraz podaż i spożycie produktów żywnościowych zabezpieczających niezbędne dla zdrowia składniki odżywcze, i przyczyniających się do zapobiegania chorobom niezakaźnym. Należy skupić się na działaniach dotyczących czynników warunkujących bezpieczeństwo żywności i żywienia (zrównoważone i odpowiednie dostawy, prawidłowa higiena i niezmienna jakość, szeroka dostępność i przystępność cenowa) oraz na czynnikach warunkujących dokonywane przez konsumentów wybory produktów żywnościowych i wzorce spożycia.

23. Należy upodmiotowić obywateli i społeczności, angażując ich w profilaktykę i leczenie nieprawidłowego stanu odżywienia oraz chorób niezakaźnych związanych ze sposobem żywienia, również poprzez polityki umożliwiają ce tworzenie środowisk zdrowej żywności i ochronę praw konsumentów. Należy zwrócić szczególną uwagę na stosowanie metod partycypacyjnych w celu zaangażowania społeczeństwa i wykorzystania poparcia społecznego dla działań realizowanych w tej dziedzinie.

24. Podejście to ma istotne znaczenie dla zapobiegania i zwalczania chorób niezakaźnych związanych ze sposobem żywienia oraz wszystkich postaci nieprawidłowego stanu odżywienia. Rozpoczyna się od stanu odżywienia i zdrowia kobiety w okresie poprzedzającym ciążę i w jej przebiegu, obejmując następnie odpowiednie praktyki karmienia niemowląt, w tym promowanie karmienia piersią. Przewiduje działania zachęcające dzieci, młodzież i młodych ludzi do przestrzegania zdrowego sposobu żywienia, a jego oddziaływanie jest wzmacniane i utrwalane przez promowanie zasad zdrowego żywienia w okresie aktywności zawodowej oraz odpowiedniego sposobu żywienia w kolejnym etapie życia w celu zapewnienia starzenia się w zdrowiu. Obejmuje również opiekę żywieniową nad osobami starszymi cierpiącymi na choroby niezakaźne związane ze sposobem żywienia i na niedobory mikroskładników pokarmowych, a także opiekę żywieniową nad pacjentami, u których występują problemy żywieniowe w przebiegu innych chorób.

25. Strategie zapobiegania i zwalczania chorób niezakaźnych związanych ze sposobem żywienia, nadwagi, otyłości i wszystkich postaci nieprawidłowego stanu odżywienia, w tym niedoborów mikroskł adników pokarmowych, należy opracowywać, wykorzystując rozwiązania o potwierdzonej na podstawie dowodów naukowych skuteczności oraz zasady zdrowia publicznego, nie dopuszczają c do powstania konfliktów interesów. Główny nacisk należy położyć na wdrożenie działań o udowodnionej skuteczności, wypracowanie kolejnych kroków oraz udostępnienie dobrych praktyk w celu wdrożenia skutecznych, zinstytucjonalizowanych i skalowalnych rozwiązań. Należy zwrócić szczególną uwagę na udostępnianie i przekład zasobów wiedzy o żywieniu.

26. Plan działania będzie wdrażany w latach 2015-2020 przy wykorzystaniu wsparcia Biura Regionalnego udzielanego w ramach dwuletnich planów prac przyjmowanych w regionie i krajowych strategii współpracy. Ponadto Biuro Regionalne będzie wspierać państwa członkowskie, przygotowują c narzędzia i wskazówki techniczne dotyczące opracowywania polityki, wykorzystując dane z państw członkowskich i spotkania organizowanie w ramach sieci wiedzy i działań WHO oraz konsultacje online. Biuro Regionalne opublikuje sprawozdanie śródokresowe z realizacji planu w 2018 r.

27. Do września 2015 r. przygotowany zostanie mechanizm monitoringu, obejmujący odpowiednie wskaźniki zaczerpnięte z globalnych ram monitoringu WHO oraz wskaźniki Europejskiego Planu Działania w dziedzinie Żywności i Żywienia na lata 2015-2020. Będzie on wykorzystywany przez Europejskie Biuro Regionalne WHO i państwa członkowskie do oceny postępów we wdrażaniu zaleceń ujętych w planie działania. Ponadto przyczyni się do rozbudowy europejskiej bazy danych WHO o żywieniu, otyłości i aktywności fizycznej (The WHO European Database on Nutrition, Obesity and Physical Activity).

28. Państwa członkowskie powinny opracować lub rozbudować – w zależności od krajowych uwarunkowań – strategie i plany działania umożliwiające realizację celów zawartych w Planie Działania, które są spójne z zapisami Deklaracji wiedeńskiej w sprawie żywienia i chorób niezakaźnych w kontekście polityki ramowej Zdrowie 2020. Należy rozważyć ujęcie w opracowywanych dokumentach lub zaadaptowanie – jako niezbędnych elementów – proponowanych działań priorytetowych i narzędzi realizacji polityki.

29. Podjęcie skutecznych działań mających na celu zmniejszenie ogólnego oddziaływania na dzieci wszelkich form marketingu żywności wysokokalorycznej, o dużej zawartości tłuszczów nasyconych, tłuszczów trans, cukru i soli, a także zabezpieczenie niezależnego monitoringu i oceny realizacji tego celu.

30. Wykorzystanie wspólnych narzędzi, takich jak profilowanie żywności, w kontekście polityk wprowadzanych w celu ograniczenia kierowanego do dzieci marketingu żywności wysokokalorycznej, o dużej zawartości tłuszczów nasyconych, tłuszczów trans, cukru i soli.

31. Rozważenie narzędzi ekonomicznych, w tym zachęt stosowanych w łańcuchu dostaw, ukierunkowanych subsydiów i podatków, mających na celu promowanie zdrowego jedzenia, przy uwzględnieniu w należyty sposób ich oddziaływania na grupy społeczne będące w najtrudniejszym położeniu.

32. Prowadzona pod przewodnictwem organów rządowych promocja zmiany receptur i poprawy właściwości odżywczych produktów żywnościowych oraz łatwo zrozumiałego i zawierającego wyjaśnienia oraz przyjaznego dla konsumentów oznakowania żywności, umieszczanego na przodzie opakowania, a także zdrowych środowisk sprzedaży produktów żywnościowych.

33. Zaangażowanie wszystkich organów rządowych do współpracy na rzecz ułatwiania konsumentom dokonywania zdrowych wyborów w szkołach, przedszkolach, żłobkach, szpitalach, instytucjach publicznych i miejscach pracy, również w drodze ustalania norm i standardów. Przykładowe działania mogą obejmować wprowadzanie szkolnej polityki żywieniowej w formie programów spożycia owoców w szkołach czy też wprowadzanie norm żywieniowych dla żywności dostępnej w instytucjach publicznych, co może przyczynić się do zmniejszania nierówności.

34. Inwestowanie w żywienie na możliwie najwcześniejszym etapie życia, również w okresie poprzedzającym ciążę i w jej przebiegu, obejmujące takie działania jak ochrona, promocja i wsparcie prawidłowego karmienia piersią, oraz usuwanie utrudniających je barier przy jednoczesnym zabezpieczeniu odpowiedniego karmienia uzupełniającego.

35. Zwiększenie zdolności obywateli do dokonywania zdrowych wyborów, z uwzględnieniem zróżnicowanych potrzeb poszczególnych grup społecznych z uwagi na wiek, płeć oraz status społeczno-ekonomiczny, poprzez podejmowanie wielowymiarowych inicjatyw na rzecz poprawy świadomości żywieniowej i zdrowotnej obywateli oraz wzmocnienie umiejętności w zakresie żywności i żywienia. Szkoły i przedszkola stanowią znakomity punkt wyjścia dla tego typu działań, ale należy również zwrócić uwagę na możliwości dotarcia do ludności w wieku produkcyjnym i aktywnej zawodowo.

36. Wykorzystanie mediów społecznościowych i nowych technik do promowania zdrowych wyborów w dziedzinie żywienia oraz zdrowszego stylu życia.

37. Przyjęcie narzędzi i strategii dotyczących szczególnych potrzeb żywieniowych grup najbardziej wrażliwych, zwłaszcza osób starszych, zarówno prowadzących niezależne życie w społecznościach, jak i zamieszkałych w placówkach opiekuńczych.

38. Zaangażowanie wszystkich placówek opieki zdrowotnej w promowanie zdrowia i przyjęcie żywienia oraz zdrowego jedzenia jako priorytetów systemów opieki zdrowotnej i pomocy społecznej skupionych na potrzebach człowieka. Oznacza to również podejmowanie krótkotrwałych interwencji i udzielanie porad żywieniowych w placówkach podstawowej opieki zdrowotnej.

39. Zapewnienie powszechnego systemu opieki zdrowotnej w celu zapobiegania i leczenia problemów zdrowotnych związanych ze sposobem żywienia wraz z pakietem wysokiej jakości świadczeń w dziedzinie żywienia i personelem medycznym posiadającym odpowiednie kwalifikacje oraz wyposażonym w odpowiednie środki. System powinien obejmować promocję zdrowia i profilaktykę chorób, a także świadczenia szpitalne i opiekę.

40. Wprowadzenie oceny stanu odżywienia i procedur interwencyjnych dla różnych grup wiekowych, w szczególności dla dzieci i osób starszych, w środowiskach, w których jest to najbardziej zasadne, zwłaszcza w placówkach podstawowej opieki zdrowotnej i zespołach opieki domowej.

41. Skonsolidowanie, dostosowanie i rozbudowa istniejących krajowych i międzynarodowych systemów monitoringu i nadzoru, takich jak inicjatywa nadzoru nad otyłością u dzieci (Childhood Obesity Surveillance Initiative) i międzynarodowe badanie zachowań zdrowotnych młodzieży szkolnej HBSC.

42. Utworzenie i prowadzenie systemów nadzoru stanu odżywienia i wymiarów antropometrycznych – w celu identyfikowania żywieniowych czynników ryzyka – umożliwiających dezagregację danych według płci i statusu społeczno-ekonomicznego oraz stworzenie i rozbudowa baz danych o składzie żywności w ramach działań priorytetowych.

43. Skuteczne i prawidłowe wykorzystanie dostępnych danych – również w drodze przekładu i transferu wiedzy – w procesie kształtowania i realizowania polityki. Monitorowanie i ocena działań, interwencji i polityki związanych ze sposobem żywienia podejmowanych w różnych okolicznościach w celu oceny ich efektywności i upowszechniania dobrych praktyk.

44. Niezbędne jest wzmocnienie skoordynowanych działań na różnych szczeblach administracji i we wszystkich resortach w celu zapewnienia spójności wszystkich polityk mających wpływ na systemy i podaż żywności, przy jednoczesnym dążeniu do promowania, ochrony i przywrócenia zdrowych oraz zrównoważonych sposobów żywienia (diet bogatych w warzywa, owoce i produkty pełnoziarniste przy ograniczonym spożyciu tłuszczów nasyconych, tłuszczów trans, cukru i soli). Niektóre sposoby żywienia stosowane w Europie są spójne z założeniami zdrowego żywienia, zwłaszcza dieta śródziemnomorska 5 oraz nowa dieta nordycka.

45. Wspierać należy mechanizmy wzmacniające działania podejmowane w ramach współpracy wielu interesariuszy i upodmiotawiających społeczności na szczeblu lokalnym i regionalnym, takie jak program Zdrowe Miasta (Healthy Cities), Sieć Szkół dla Zdrowia w Europie (Schools for Health in Europe) i podobne inicjatywy, dokładając należytej staranności w celu unikania konfliktów interesów. Należy wykorzystywać możliwości zwiększenia siły oddziaływania lokalnych inicjatyw, stosując między innymi planowanie i podejście krótkiego łańcucha dostaw, np. w ramach programów „z gospodarstwa do szkoły”.

46. Istotne jest wspieranie działań i uczestniczenie w międzynarodowych sieciach współpracy, takich jak Europejska Sieć Działań na rzecz Zmniejszenia Spożycia Soli (European Salt Action Network) i Europejska sieć działań na rzecz ograniczenia presji marketingowej wywieranej na dzieci (European Network on reducing marketing pressure on children).

47. Należy podjąć zdecydowane działania w celu zmniejszenia wszelkich form marketingu żywności wysokokalorycznej, o dużej zawartości tłuszczów nasyconych, tłuszczów trans, cukru i soli. Chodzi o ograniczenie siły wykorzystywanych technik przekazu i ogólnej ekspozycji dzieci na marketing tego typu żywności, ponieważ wpływa on na kształtowanie preferencji i nawyków żywieniowych dzieci oraz wiąże się z niezdrowym sposobem żywienia i zwiększonym ryzykiem nadwagi i otyłości. Wyniki najnowszych badań wskazują, że efekty marketingu utrzymują się w dorosłym życiu. Większa podatność dzieci na siłę przekazu marketingowego, zwłaszcza w przypadku reklam w telewizji, Internecie i mediach społecznościowych, sprawia, że są one bardziej zagrożone. Wśród wiodących kategorii reklamowanej żywności znajdują się produkty wysokokaloryczne, o dużej zawartości tłuszczów nasyconych, tłuszczów trans, cukru i soli, takie jak p łatki śniadaniowe, słodzone cukrem napoje i wyroby cukiernicze. Obecnie telewizja pozostaje głównym medium marketingu i promocji żywności i napojów, ale jest to tylko jedno z mediów obok Internetu i mediów społecznościowych, które reklamodawcy mogą wykorzystywać w bardziej zintegrowany sposób do promowania swoich produktów, budowania znajomości marki i lojalności konsumentów. Ramy WHO dla działań wdrażających zalecenia w sprawie marketingu żywności i napojów bezalkoholowych kierowanego do dzieci stanowią zestaw wskazówek dla państw członkowskich w obszarze projektowania i wdrażania odpowiednich polityk. Biuro Regionalne będzie wspierało państwa członkowskie w tym zakresie. Z dotychczasowych doświadczeń wynika, że podejście oparte na dobrowolnej samoregulacji często zawiera pewne luki, i z tego powodu dla optymalnego wdrożenia niezbędne jest przywództwo organów rządowych w procesie ustalania kryteriów przyjmowanej polityki i niezależnego monitoringu, które potrzebne jest również w celu zapewnienia z czasem postępów w procesie wzmocnienia i rozszerzenia mechanizmów kontroli. Do ochrony praw dzieci i konsumentów niezbędne są także niezależnie działające procedury składania skarg oraz mechanizmy nakładania sankcji.

48. Szkoły i inne miejsca pobytu dzieci powinny być całkowicie wolne od marketingu żywności wysokokalorycznej, o dużej zawartości tłuszczów nasyconych, tłuszczów trans, cukru i soli

49. Państwa członkowskie, przy wsparciu WHO, mogą rozważyć opracowanie ram monitoringu w celu oceny zasięgu marketingu w poszczególnych krajach. W ramach monitoringu należy również oceniać skuteczność wdrażanych polityk i regulacji w zakresie zmniejszania ogólnego oddziaływania (siły przekazu i ekspozycji) na dzieci wszelkich form marketingu żywności wysokokalorycznej, o dużej zawartości tłuszczów nasyconych, tłuszczów trans, cukru i soli. Ramy monitoringu mogą również pomóc w ocenie potencjalnego oddziaływania marketingu transgranicznego.

50. Należy opracować i zatwierdzić metody profilowania żywności w celu ograniczenia kierowanego do dzieci marketingu żywności wysokokalorycznej, o dużej zawartości tłuszczów nasyconych, tłuszczów trans, cukru i soli. Opracowane dla potrzeb regionu narzędzie profilowania żywności, które można dobrowolnie przyjąć lub zaadaptować w zależności od uwarunkowań krajowych, pozwoliłoby na wyraźne wskazanie produktów, które mogą lub nie mogą być przedmiotem działań marketingowych kierowanych do dzieci. Doświadczenia w zakresie wykorzystania profilowania żywności w kontekście marketingu kierowanego do dzieci mogą ułatwić zaadaptowanie lub opracowanie podobnych narzędzi w innych obszarach polityki, np. zakupów żywności dla szkół.

51. Należy wziąć pod uwagę szereg narzędzi ekonomicznych, w tym zachęty stosowane w łańcuchu dostaw, ukierunkowane subsydia i podatki, które mogą spowodować wzrost lub spadek cen w punkcie zakupu i które mogłyby zwiększyć przystępność cenową zdrowego sposobu żywienia, zniechęcając jednocześnie do spożywania żywności wysokokalorycznej, o dużej zawartości tłuszczów nasyconych, tłuszczów trans, cukru lub soli. Należy zwrócić szczególną uwagę na oddziaływanie wprowadzanych rozwiązań na grupy społeczne będące w najtrudniejszym położeniu.

52. Wśród możliwych działań można wskazać tworzenie i dostosowywanie zachęt stosowanych w łańcuchu dostaw żywności poprzez inwestowanie w produkcję, logistykę łańcucha dostaw i politykę zamówień w celu uzgodnienia szerzej zakrojonej polityki w zakresie systemu żywności z założeniami przyjętymi w dziedzinie zdrowia publicznego i poprawy dostępności i przystępności cenowej zdrowego żywienia.

54. Jednocześnie państwa członkowskie mogą zdecydować się na wprowadzenie ukierunkowanych subsydiów, aby wpływać na przystępność cenową i w związku z tym zwiększyć dostęp do warzyw, owoców i produktów pełnoziarnistych, szczególnie dla grup będących w najtrudniejszej sytuacji. Jednym z możliwych rozwiązań jest włączenie subsydiowanych owoców i warzyw do programów pomocy żywnościowej i żywieniowej. Wyniki badań nad przystępnością cenową „koszyka zdrowej żywności” w Europejskim Regionie WHO mogą być dodatkowym źródłem informacji i wskazówek.

55. Państwa członkowskie powinny opracować ramy monitoringu w celu identyfikacji trendów zmian cen żywności i oceny oddziaływania stosowanych narzędzi ekonomicznych na ceny, dostępność, wielkość zakupów i spożycia wybranych produktów oraz potencjalnych zamienników, a także ich ogólnego oddziaływania na jakość stosowanych sposobów żywienia. Dane powinny być dezagregowane według płci i statusu społeczno-ekonomicznego.

56. Pod przewodnictwem organów rządowych należy prowadzić promocję zmiany receptur i poprawy właściwości odżywczych produktów żywnościowych. W wielu krajach zdecydowana większość ludności nie osiągnęła docelowych norm spożycia tłuszczów nasyconych, tłuszczów trans, cukru lub soli, zwłaszcza w grupach o niskim statusie społeczno-ekonomicznym. Działania dotyczące zmiany receptur i poprawy właściwości odżywczych produktów żywnościowych powinny być skierowane do uczestników łańcucha dostaw żywności, w szczególności producentów, zakładów przetwórstwa, oraz do sektora handlu i gastronomii w celu doprowadzenia do znacznego zmniejszenia zawartości wskazanych składników odżywczych w całym asortymencie produktów i we wszystkich segmentach rynku, co przyczyni się do zmniejszenia wielkości ich spożycia na poziomie populacji.

– Istotne jest opracowanie, rozwój i ocena strategii zmniejszania spożycia soli – jako działań priorytetowych – w celu uzyskania dalszego postępu prac we wszystkich kategoriach żywności i segmentach rynku. Zintegrowane programy ograniczania spożycia soli przyniosły już widoczne efekty w kilku państwach członkowskich Europejskiego Regionu WHO. Ich sukces zależy od prowadzenia monitoringu, zaangażowania interesariuszy oraz przyjęcia wartości docelowych i wartości odniesienia przy jednoczesnym wdrażaniu bardziej zaawansowanych inicjatyw mających na celu podniesienie poziomu świadomości ludności. Podstawowym zamierzeniem jest stopniowe zmniejszanie zawartości sodu w żywności, które w założeniu doprowadzi z czasem do zmiany preferencji smakowych konsumentów. Należy wprowadzić obowiązek wykazania, że zamienniki sodu, wprowadzane tam, gdzie to niezbędne, są bezpieczne. Programy zmniejszania spożycia soli i jodowania soli są kompatybilne, dlatego te ostatnie trzeba kontynuować, ponieważ należą do najbardziej skutecznych działań zdrowia publicznego podejmowanych w celu zwalczania uogólnionych zaburzeń zdrowotnych związanych z niedoborem jodu, które nadal powszechnie występują w regionie. Dążąc do osiągnięcia przyjętego globalnego celu, WHO opracowuje zestaw narzędzi przeznaczonych do zmniejszania spożycia soli, aby pomóc państwom członkowskim planującym wdrożenie lub wdrażającym strategie zmniejszania jej spożycia.

– Należy rozważyć rozszerzenie krajowych strategii i celów w zakresie zmiany receptur dużej grupy produktów żywnościowych w celu uwzględnienia w nich, oprócz ogólnego zmniejszenia wartości kalorycznej, także zmniejszenia zawartości pozostałych składników odżywczych, takich jak tłuszcze nasycone i cukier, oraz wprowadzenia odpowiednich wielkości porcji.

56. Kluczowe jest opracowanie i wdrożenie krajowej polityki w zakresie zakazu stosowania lub praktycznego wyeliminowania tłuszczów trans z produktów żywnościowych, zgodnie z za łożeniem ustanowienia Regionu Europejskiego obszarem wolnym od t łuszczów trans. Mimo że osiągnięto postępy w zmniejszaniu zawartości tego składnika, nadal dostępnych jest wiele popularnych produktów żywnościowych zawierających duże ilości tłuszczów trans, zwłaszcza w niektórych częściach regionu i w pewnych segmentach rynku. Ogólny zakaz wykorzystywania tł uszczów trans w produkcji żywności wyeliminowałby obawy dotyczące potencjalnie du żego spożycia tego składnika w słabszych grupach społecznych, ale należałoby go wprowadzić w ramach podwyższania ogólnej jakości odżywczej produktów żywnościowych, w szczególności bez zwiększania zawartości tłuszczów nasyconych. WHO będzie wspierać państwa członkowskie w procesie wyboru rozwiązań najlepiej dopasowanych do uwarunkowań każdego z krajów.

57. Upowszechnienie stosowania przyjaznego dla konsumentów oznakowania produktów żywnościowych poprzez wprowadzenie łatwo zrozumiałego lub zawierającego wyjaśnienia oznakowania na przodzie opakowania, aby pomóc konsumentom w wyborze zdrowszych opcji żywieniowych. Oznakowanie na froncie opakowania może ułatwić konsumentom zrozumienie składników odżywczych, które znajdują się w składzie produktów żywnościowych, zwłaszcza w przypadku żywności wysoko przetworzonej, jak również może wpływać na sposób żywienia poprzez zachęcanie producentów i sprzedawców żywności do zmiany receptur produktów. Łatwo zrozumiałe lub zawierające wyjaśnienia oznakowanie umieszczone na przodzie opakowania może doprowadzić do ograniczenia spożycia żywności wysokokalorycznej, o dużej zawartości tłuszczów nasyconych, cukru lub soli w ramach ogólnego podnoszenia jakości odżywczej sposobów żywienia. WHO zapewni odpowiednie doradztwo w zakresie możliwych rozwiązań oraz najlepszych praktyk wykorzystywanych w regionie do ustalania kryteriów żywieniowych.

58. Państwa członkowskie mogą również opracować rozwiązania skierowane do sektora handlu i gastronomii w celu wyraźnego oddziaływania na dostępność, przystępność cenową i promocję owoców i warzyw w placówkach handlowych i gastronomicznych, a jednocześnie ustalić zasady dotyczące prowadzonej w sklepach promocji żywności wysokokalorycznej, o dużej zawartości tłuszczów nasyconych, tłuszczów trans, cukru lub soli. Podejmowane przez właścicieli lub kierownictwo sklepów decyzje dotyczące miejsca ekspozycji, wyboru produktów, cen i innych aspektów prowadzonej w sklepie promocji produktów mogą rodzić poważne implikacje dla sposobów żywienia, wpływając na dostępność żywności zwłaszcza w rejonach o niższych dochodach.

59. Wprowadzenie uogólnionych programów promocji zdrowych sposobów żywienia, zwłaszcza w szkołach i instytucjach publicznych. Państwa członkowskie zachęca się do opracowywania i rozwijania szkolnej polityki żywieniowej, która ustalałaby kryteria żywienia i żywności mające zastosowanie do dostępnej lub zapewnianej w szkołach żywności, wprowadzając ograniczenia dla żywności wysokokalorycznej, o dużej zawartości tłuszczów nasyconych, tłuszczów trans, cukru lub soli. Należy rozważyć opracowanie podobnych kryteriów dla żywności dostępnej w pozostałych instytucjach publicznych.

60. Szkolne polityki żywienia powinny przyczyniać się do zwiększenia dostępności owoców i warzyw, na przykład poprzez programy subsydiowanych owoców i warzyw. W ramach niniejszego Planu Działania WHO i państwa członkowskie uznają Program UE „Owoce w szkole” (European Union School Fruit Scheme) oraz inne, podobne krajowe programy za przykłady szeroko zakrojonego partnerstwa sektorów edukacji, zdrowia i rolnictwa na rzecz zwiększenia dostępności i przystępności cenowej warzyw i owoców. Zaleca się objąć programem większą liczbę szkół oraz zwiększyć liczbę i częstotliwość dostaw warzyw i owoców. Biuro Regionalne WHO będzie nadal wspierać państwa członkowskie m.in. poprzez działania Sieci Szkół dla Zdrowia w Europie.

61. Zwiększenie ochrony i promocji karmienia piersią, również w drodze przyjętych zasad i standardów, wspierane przez kampanię edukacyjną informującą o korzyściach karmienia piersią. Promowanie zdrowego sposobu żywienia w okresie poprzedzającym ciążę i w czasie jej trwania oraz niemowląt i mał ych dzieci ma kluczowe znaczenie w zapewniania im właściwego wzrostu i rozwoju, a także w zapobieganiu chorobom niezakaźnym. W tym kontekście państwa członkowskie zobowiązują się do wdrożenia kompleksowego systemu monitoringu Międzynarodowego Kodeksu Marketingu Produktów Zastępujących Mleko Kobiece (International Code of Marketing of Breast-milk Substitutes) i Inicjatywy „Szpital Przyjazny Dziecku” (Baby-Friendly Hospital Initiative) (lub równorzędnych albo bardziej rygorystycznych standardów) i wzmocnienia zdolności zakładów opieki zdrowotnej do wspierania optymalnego karmienia dzieci i niemowląt poprzez odpowiednie szkolenia, dobre praktyki opieki okołoporodowej i w okresie wczesnego dzieciństwa w celu promowania karmienia piersią. Państwa cz łonkowskie i WHO opracują również wskazówki żywieniowe dla kobiet w ciąży, odnoszące się szczególnie do stanu odżywienia i przyrostu masy ciała.

61. Państwa członkowskie potwierdzają potrzebę promowania prawidłowych praktyk karmienia uzupełniającego, a zwłaszcza przyjęcia krajowych wytycznych w tym zakresie, oraz wprowadzenia monitoringu i standardów marketingu preparatów uzupełniających karmienie piersią. Należy zwrócić szczególną uwagę na to, że prawidłowe karmienie uzupełniające pomaga w wypracowaniu zdrowych preferencji smakowych.

62. Podjęcie kompleksowych i środowiskowych interwencji w celu poprawy żywienia i zapobiegania nadwadze i otyłości wśród dzieci w wieku przedszkolnym i szkolnym, a także wprowadzenie do programów szkolnych zagadnień żywienia i nauki gotowania. Istniejące dowody naukowe wskazują, że skuteczność interwencji mających na celu zapobieganie nadwadze i otyłości podejmowanych w społecznościach i szkołach zależy od sposobu ich zaprojektowania. Najskuteczniejsze są wieloskładnikowe interwencje ukierunkowane na zmianę zachowań, szczególnie gdy towarzyszą im zmiany w szkolnym środowisku żywności. Warto uwzględnić interwencje i inicjatywy, które koncentrują się na umiejętnościach związanych z żywnością i żywieniem (np. lekcje gotowania i prowadzenie ogródków przyszkolnych), ponieważ nie tylko umożliwiają one rozwój wiedzy, kompetencji i postaw, ale również wzmacniają oddziaływanie innych polityk w dziedzinie żywności i żywienia, takich jak oznakowanie produktów żywnościowych, i pomagają zmniejszać nierówności. Państwa członkowskie powinny przeanalizować możliwość zastosowania mechanizmów zapewniających długotrwałość efektów realizowanych interwencji i inicjatyw oraz ich upowszechnienie.

63. Zapewnienie zdrowego starzenia się i maksymalne wydłużenie lat życia w zdrowiu poprzez zapobieganie wszystkim postaciom nieprawidłowego stanu odżywienia i niedołężności wśród osób starszych, zważywszy na to, jak ważne jest zachowanie zdrowego żywienia w całym cyklu życia, również w okresie dorosłości i aktywnego funkcjonowania. W celu osiągnięcia nadrzędnego celu, jakim jest zdrowe i aktywne starzenie się oraz zapobieganie chorobom, niniejszy plan działania uznaje potrzebę przyjęcia podejścia międzysektorowego i rozwijania istniejących ram polityki WHO, istotnych z punktu widzenia zdrowego i aktywnego starzenia się. Priorytety ujęte w planie działania przewidują zobowiązanie do rozszerzenia systemu nadzoru nad stanem odżywienia starszej ludności oraz rozważenie potrzeb żywnościowych i żywieniowych osób starszych mieszkających w zakładach opiekuńczych, a także żyjących w swoich społecznościach.

64. Promowanie równości płci poprzez odpowiednie uwzględnienie czynników społecznych, kulturowych i biologicznych wpływających na zdrowe żywienie i zdrowie, a w związku z tym zwiększenie efektywności i zasięgu realizowanych programów oraz zapewnienie w ich ramach równości. Wyzwanie dotyczące nierówności płci należy podjąć poprzez realizowanie w ramach prowadzonej polityki żywieniowej działań mających na celu zwi ększanie świadomości, a także gromadzenie danych dotyczących polityki żywieniowej i ich dezagregację w podziale ze względu na płeć. Pa ństwa członkowskie zachęca się do rozważenia, w jaki sposób mogą zapewnić, że polityki i interwencje przyniosą korzyści wszystkim grupom ludności, jak również – jeśli to niezbędne – konkretnie ukierunkowane interwencje.

65. Zwiększenie zdolności i szkoleń dla personelu podstawowej opieki zdrowotnej, w tym w zakresie prawidłowo prowadzonego poradnictwa żywieniowego, monitorowania i kontroli masy ciała. Państwa członkowskie ustalą priorytety w zakresie polityki żywieniowej, która będzie koordynowana z polityką podstawowej opieki zdrowotnej lub opieki zdrowotnej skupionej na potrzebach człowieka w celu zachowania zgodności z zasadami i priorytetami określonymi w ramach polityki Zdrowie 2020. Informacje, krótkotrwałe interwencje i poradnictwo dotyczące zdrowego żywienia, a także ich wpływ na ogólny stan zdrowia i stan odżywienia należy ująć w ścieżkach opieki, kładąc szczególny nacisk na podstawową opiekę zdrowotną oraz świadczenia pielęgnacyjne i opiekuńcze w warunkach domowych.

66. Zwiększenie zdolności działania i szkoleń dla specjalistów w dziedzinie żywienia w celu zabezpieczenia wykwalifikowanych pracowników sektora zdrowia publicznego oraz realizacji wysokiej jakości świadczeń w zakresie żywienia przez zakłady opieki zdrowotnej. Państwa członkowskie, działając pod kierunkiem WHO, zapewnią personelowi sektora zdrowia publicznego i opieki zdrowotnej oparte na dowodach informacje na temat żywienia, udostępniane w ramach systemów edukacji zawodowej, oraz najlepsze praktyki, wskazówki i wytyczne.

67. Dalszy rozwój i integracja istniejących narzędzi nadzoru wraz z aktualnymi, reprezentatywnymi i porównywalnymi danymi, najlepiej pochodzącymi z pomiarów umożliwiających wnioskowanie o trendach. Określanie na podstawie prowadzonego nadzoru obecnie istniejących nierówności w zakresie czynników ryzyka zdrowotnego i wyników zdrowotnych w celu dokładniejszego ukierunkowania podejmowanych interwencji7 . Należy niezmiennie kłaść nacisk na możliwość dezagregacji danych wedł ug płci i statusu społeczno-ekonomicznego. WHO będzie odgrywać wiodącą rolę, wspierając państwa członkowskie, aby oprócz gromadzenia danych w ramach nadzoru sporządzane były dokładne analizy, interpretacje i oparte na istniejących dowodach zalecenia dla prowadzonej polityki. Prowadząc powyższe działania, pa ństwa członkowskie i WHO powinny rozważyć możliwości zaangażowania krajowych ekspertów, instytutów naukowych i społeczeństwa obywatelskiego.

68. Konsolidacja i rozszerzenie Inicjatywy Nadzoru nad Otyłością u Dzieci, która obecnie stanowi największą tego typu bazę danych, zawierającą porównywalne dane pochodzące z 25 państw regionu, i jest wspierana przez Unię Europejską. Jednocześnie, korzystając ze wsparcia WHO, państwa członkowskie powinny rozważyć możliwość rozszerzenia międzynarodowego badania nad zachowaniami zdrowotnymi młodzieży szkolnej HBSC, aby obejmowało ono szerszy przedział wiekowy.
69. Opracowanie i wdrożenie innowacyjnego nadzoru żywieniowego w celu podniesienia jakości krajowych systemów monitoringu wzrastania dzieci oraz monitorowania dostępności i przystępności cenowej „koszyków zdrowej żywności” oraz innych czynników środowiskowych wpływających na zachowania żywieniowe. Państwa członkowskie przy wsparciu WHO powinny wzmacniać i rozwijać reprezentatywne w skali kraju badania sposobów żywienia, a w ramach działań priorytetowych tworzyć krajowe bazy danych składu żywności.

70. Należy nieustannie prowadzić monitoring i ocenę interwencji żywieniowych oraz programów i polityk w celu oceny ich oddziaływania i skuteczności, również w różnych grupach wiekowych i społeczno-ekonomicznych.

71. W celu pozyskiwania porównywalnych danych wszędzie, gdzie jest to możliwe, należy prowadzić promocję wspólnych repozytoriów danych, takich jak Europejska baza danych WHO na temat żywienia, otyłości i aktywności fizycznej, tworzona we współpracy z państwami członkowskimi i Unią Europejską. Ww. baza danych zawiera dane z nadzoru oraz szczegółowe informacje na temat ponad 300 polityk krajowych i realizowanych na niższych szczeblach w Europejskim Regionie WHO.

72. Rządy państw członkowskich będą w sposób spójny i konsekwentny wdrażać zalecenia sformułowane w ramach polityki Zdrowie 2020 w celu usprawnienia systemów zarządzania ochroną zdrowia, w tym żywieniem. Jednocześnie należy odpowiednio dostosować zachęty stosowane w całym systemie żywności, aby zapewnić dostępność i przystępność cenową zdrowego sposobu żywienia.

73. Niezbędne jest również wsparcie rozwoju formalnych mechanizmów promowania współpracy międzyresortowej, zwłaszcza w przypadku działań prowadzonych na szczeblu lokalnym oraz wszędzie, gdzie jest to zasadne, angażowanie interesariuszy, takich jak organizacje społeczeństwa obywatelskiego. Niektóre z najbardziej obiecujących inicjatyw mających na celu zapobieganie nadwadze i otyłości opierają się na kompleksowych, zintegrowanych programach wdrażanych na szczeblu lokalnym. Przykładowo, państwa członkowskie mogą zachęcać do podejmowania lokalnych działań i wspierać realizację inicjatyw, takich jak planowanie, tworzenie rad żywności i koalicji środowiskowych, a także współpracować z organami decydującymi o polityce w sektorze żywności i produkcji rolnej na szczeblu regionalnymi i lokalnym, w celu osiągnięcia większych korzyści ze stosowania zdrowych sposobów żywienia, tworzenia rynków zbytu dla drobnych producentów rolnych i lokalnych rolników oraz rozwijania miejskich systemów żywności spełniających potrzeby lokalnej ludności. Konkretne działania mogą być realizowane w formie programów „z gospodarstwa do szkoły”, ogrodów uprawianych wspólnymi siłami społeczności lub wspólnie prowadzonych kuchni. Państwa członkowskie mogą również wspierać działanie sieci, takich jak zainicjowane przez WHO Zdrowe Miasta i Szkoły dla Zdrowia w Europie.

74. Podejmowane działania muszą przynieść trwałe efekty i zapewnić poszanowanie zasady równości, dlatego ich realizacja wymaga przywództwa, a także szkoleń i podniesienia kompetencji osób odpowiedzialnych za kształtowanie polityki na szczeblu lokalnym. Ponadto niezbędny jest odpowiedni nadzór, monitoring oraz zrównoważone inwestycje.

75. Promowanie wielosektorowej współpracy, komunikacji oraz partycypacji społeczności pełni ważną rolę w zwiększaniu świadomości i tworzeniu sprzyjających warunków dla realizacji wskazanych w przyjętej polityce działań. Należy zwrócić szczególną uwagę na mechanizmy
wzmocnienia powiązań między sektorami rolnym, produkcji żywności i edukacji oraz samorządami lokalnymi i sektorem zdrowia.

76. Ważne jest zaangażowanie państw członkowskich w działania prowadzone w sieciach – WHO wspiera szereg sieci działań, takich jak Europejska Sieć Działań na rzecz Zmniejszenia Spożycia Soli i Europejska sieć działań na rzecz ograniczenia presji marketingowej wywieranej na dzieci, tworzonych przez grupy państw, które zobowiązały się do wdrożenia konkretnych rozwiązań. Sieci prowadzone są przez państwa – wolontariuszy, a Europejskie Biuro Regionalne WHO ściśle obserwuje i wspiera ich pracę. Sieci działań stanowią ważną platformę wymiany doświadczeń i rozwiązań przyjmowanych w politykach realizowanych przez państwa członkowskie.