Władze lekarzy o Centrum Medycznym Kształcenia Podyplomowego i krwi

Prezydium Naczelnej Rady Lekarskiej podjęło stanowiska  w sprawie projektu ustawy o Centrum Medycznym Kształcenia Podyplomowego i w sprawie projektu rozporządzenia Ministra Zdrowia w sprawie leczenia krwią i jej składnikami w podmiotach leczniczych wykonujących działalność leczniczą w rodzaju stacjonarne i całodobowe świadczenia zdrowotne

• w sprawie projektu ustawy o Centrum Medycznym Kształcenia Podyplomowego

Prezydium Naczelnej Rady Lekarskiej, po zapoznaniu się z projektem  ustawy o Centrum Medycznym Kształcenia Podyplomowego,  przekazanym przy piśmie pana Marka Tombarkiewicza  – Podsekretarza Stanu w  Ministerstwie Zdrowia z 29 czerwca 2017 r. znak: NSO.0212.1.2017,  zgłasza następujące  uwagi do przedmiotowego projektu rozporządzenia.

W ocenie Prezydium Naczelnej Rady Lekarskiej do zadań CMKP powinna należeć współpraca z samorządami zawodów wymienionych w art. 2 ust 3 projektu ustawy. Ponadto w  Radzie Naukowej CMKP powinno być  miejsce dla przedstawiciela samorządu zawodów wymienionych w art. 2 ust.3 projektu ustawy,  który powinien być samodzielnym pracownikiem naukowym.  Powyższe jest  uzasadnione koniecznością stałej współpracy i konsultacji z reprezentacją zawodów medycznych przy organizowaniu i prowadzeniu kształcenia podyplomowego.

Samorząd zawodowy lekarzy i lekarzy dentystów wielokrotnie wyrażał w swoich stanowiskach gotowość przejęcia zadań w zakresie kształcenia podyplomowego lekarzy i lekarzy dentystów. Ostatnio Nadzwyczajny XIII Krajowy Zjazd Lekarzy w Apelu nr 3 z dnia 16 maja 2016r. apelował do Ministra Zdrowia o przekazanie Naczelnej Izbie Lekarskiej zadań realizowanych przez Centrum Medyczne Kształcenia Podyplomowego w zakresie kształcenia specjalizacyjnego, ustawicznego doskonalenia zawodowego oraz kształcenia w celu uzyskania umiejętności z zakresu węższych dziedzinach medycyny lub udzielania określonych świadczeń zdrowotnych lekarzy i lekarzy dentystów. Celem takiego rozwiązanie byłoby  uzyskanie przez samorząd lekarski realnego wpływu na kształt i przebieg kształcenia podyplomowego lekarzy i lekarzy dentystów. Samorząd lekarski deklaruje przy tym wolę wprowadzenie niezbędnych zmian usprawniających to kształcenie.

Należałoby zatem rozszerzyć przewidziany w art. 2 ust. 3 projektu ustawy wyjątek i wyłączyć spod działania CMKP nie tylko kształcenie podyplomowe pielęgniarek i położnych oraz lekarzy i lekarzy dentystów.

Prezydium postuluje ponadto, aby z treści art. 2 ust. 3 projektu ustawy usunąć zapis dotyczący kontroli zadań w zakresie kształcenia podyplomowego. CMKP zarówno bowiem organizuje jak i koordynuje kształcenie podyplomowe, tym samym nie powinien  mieć uprawnień do kontrolowania wykonywanych przez siebie zadań. Takie rozwiązanie zaprzecza celom kontroli i poddaje w wątpliwość jej obiektywizm. Kontrola winna być powierzona właściwym organom samorządu zawodowego lekarzy i lekarzy dentystów.

Zgodnie z art. 2 ust. 5 projektu ustawy, CMKP uczestniczy w sprawowaniu opieki medycznej w zakresie i formach określonych w przepisach ustawy z dnia 15 kwietnia 2011 r. o działalności leczniczej (Dz. U. z 2016 r. poz. 1638, 1948 i 2260). Zapis ten wydaje się zbędny z uwagi na brzmienie art. 2 ust. 1 pkt 13 ustawy o działalności leczniczej,  zgodnie z którym określenie uczelnia medyczna oznacza publiczną uczelnię medyczną albo publiczną uczelnię prowadzącą działalność dydaktyczna i badawczą w dziedzinie nauk medycznych oraz Centrum Medyczne Kształcenia Podyplomowego. Stąd też już na gruncie ustawy o działalności leczniczej CMKP uczestniczy w sprawowaniu opieki medycznej na zasadach w tej ustawie przewidzianych.

W art. 2 ust. 6 projektu określono  możliwość współpracy CMKP z innymi szkołami wyższymi i jednostkami naukowymi na zasadach wspólnych jednostek organizacyjnych, o których mowa w art. 31a ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym. Brak jest w ustawie podobnego uregulowania umożliwiającego współpracę z izbami lekarskimi.

Art. 7 ust. 2 projektu ustawy wskazuje skład Rady Naukowej CMKP. Zdaniem samorządu lekarskiego udział studentów w kolegialnych organach CMKP – traktowanej jako  uczelnia wyższa – powinien wynosić 20% ich składu osobowego, zgodnie z art. 61 ust. 3  ustawy z dnia 27 lipca 2005 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym. (t.j. Dz. U. z 2016 r. poz. 1842 z późn. zm.).

W art. 7 ust. 2 dodać pkt 8 w brzmieniu: „przedstawiciele  lekarzy i lekarzy dentystów, umocowani przez Naczelną Radę Lekarską”.

Zapis art. 7 ust.3 pkt.4 projektu ustawy powinien brzmieć „ocena działalności CMKP i zatwierdzanie rocznych sprawozdań dyrektora”, bowiem, zgodnie z treścią art. 5 projektu ustawy  nie przewiduje się  stanowiska rektora w CMKP.

Zgodnie z art. 9 projektowanej ustawy CMKP otrzymuje corocznie dotację podmiotową przeznaczoną na pokrycie bieżących kosztów działalności. Dotacji udziela minister właściwy do spraw zdrowia z części 46 – Zdrowie, dział 803 – szkolnictwo wyższe. Przepis ten  nie określa konkretnie z jakiej części i działu  udzielane są dotacje (brakuje określenia „budżetu państwa”). Ponadto nie ma potrzeby aż tak precyzyjnego wskazywania z jakich części budżetu pochodzić będą ww. środki. W praktyce bowiem w przypadku konieczności dokonania pewnych przesunięć środków finansowych mogą pojawić się wątpliwości co do możliwości dotowania CMKP.

Wskazać również  należy, iż w art. 15 ust. 1 projektowanej ustawy brak jest pkt 4, pomimo, iż zapis pkt 2 wyraźnie odwołuje się do pkt 4.

Dodatkowo, w treści art. 1 ust. 4 oraz art. 2 projektu użyto skrótu „CMPK” zamiast prawidłowego „CMKP”.

• w sprawie projektu rozporządzenia Ministra Zdrowia w sprawie leczenia krwią i jej składnikami w podmiotach leczniczych wykonujących działalność leczniczą w rodzaju stacjonarne i całodobowe świadczenia zdrowotne

Prezydium Naczelnej Rady Lekarskiej, po zapoznaniu się z projektem  rozporządzenia Ministra Zdrowia w sprawie leczenia krwią i jej składnikami w podmiotach leczniczych wykonujących działalność leczniczą w rodzaju stacjonarne i całodobowe świadczenia zdrowotne, przekazanym przy piśmie pani Katarzyny Głowali – Podsekretarza Stanu w Ministerstwie  Zdrowia z 29 czerwca 2017 r. znak: PZT.407.2.2017.TK, zgłasza następujące uwagi do przedmiotowego projektu rozporządzenia.

Przewidziana w § 27 ust. 13 projektu możliwość zdalnej autoryzacji wyników badań laboratoryjnych budzi obawy co do jakości takiej zdalnej autoryzacji a w konsekwencji bezpieczeństwa pacjentów. Prezydium Naczelnej Rady Lekarskiej podziela w powyższym zakresie zastrzeżenia podniesione przez Krajową Izbę Diagnostów Laboratoryjnych w opinii na temat przedmiotowego projektu rozporządzenia z 18 lipca 2017 r.

Prezydium Naczelnej Rady Lekarskiej pozytywnie ocenia przewidziane w projekcie rozporządzenia ujednolicenie nomenklatury użytej w rozporządzeniu. Przykładem takiego ujednolicenia jest zastąpienie sformułowań „nieprzewidziane zdarzenia” oraz „powikłania poprzetoczeniowe” sformułowaniami „niepożądane zdarzenia” oraz „niepożądane reakcje”. Ponadto projekt przewiduje dostosowanie nomenklatury rozporządzenia do nowej nomenklatury ustawy o działalności leczniczej, mianowicie zwrot „przedsiębiorstwo podmiotu leczniczego” został zastąpiony zwrotem „zakład podmiotu leczniczego”.

Oceniając, co do zasady pozytywnie przedstawiony projekt, należy wskazać na pewną niekonsekwencję w jego treści w zakresie zapisów odnoszących się do prowadzenia dokumentacji medycznej wskazanej w rozporządzeniu w formie elektronicznej. I tak na podstawie § 4 ust. 2 ww. projektu, informację o zabiegu przetoczenia i niepożądanych zdarzeniach i niepożądanych reakcjach, w tym poważnych niepożądanych zdarzeniach i poważnych niepożądanych reakcjach, mających miejsce w trakcie przetoczenia, odnotowuje się w historii choroby, książce transfuzyjnej, której wzór jest określony w załączniku nr 1 do rozporządzenia, karcie informacyjnej z leczenia szpitalnego pacjenta oraz w księdze raportów pielęgniarskich.

Z kolei w oparciu o § 4 ust. 4 omawianego projektu, dokumentacja wskazana w ust. 2 może być prowadzona w formie elektronicznej na zasadach określonych w przepisach wydanych na podstawie art. 30 ust. 1 ustawy z dnia 6 listopada 2008 r. o prawach pacjenta i Rzeczniku Praw Pacjenta. W związku z brzmieniem przepisów, odnoszących się do dokumentacji medycznej, trudno jest zrozumieć ratio legis tego ostatniego zapisu.  Na dokumentację medyczną określoną w ust. 2 składają się: historia choroby, książka transfuzyjna, karta informacyjna z leczenia szpitalnego oraz księga raportów pielęgniarskich.

Prezydium Naczelnej Rady Lekarskiej  podkreśla, iż zarówno historia choroby jak i karta informacyjna jako dokumentacja medyczna indywidualna, może być prowadzona w formie elektronicznej na gruncie obecnie obowiązujących przepisów (ustawa z dnia 28 kwietnia 2011 r. o systemie informacji w ochronie zdrowia, rozporządzenie Ministra Zdrowia z dnia 9 listopada 2015 r.  w sprawie rodzajów, zakresu i wzorów dokumentacji medycznej oraz sposobu jej przetwarzania), oznacza to, iż zapis ust. 4 w zakresie ww. elementów dokumentacji jest zupełnie zbędny.

Z kolei w księdze raportów pielęgniarskich zapisuje się również informacje inne niż te, o których mowa w § 4 ust. 2 ww. projektu, trudno jest więc, żeby jej forma uregulowana została w rozporządzeniu odnoszącym się jedynie do świadczeń zdrowotnych w zakresie leczenia krwią. Zapis § 4 ust. 4 ww. projektu mógłby się więc odnosić jedynie do książki transfuzyjnej, aczkolwiek, mając na uwadze, iż ten sam projekt określa jej papierowy wzór, również w tym zakresie istnieją wątpliwości co do faktycznej intencji prowadzenia tej książki w formie elektronicznej.(NIL)