Wprowadzenie do układu sercowo-naczyniowego
Układ sercowo-naczyniowy jest czasem nazywany układem krwionośnym lub po prostu układem krążenia. Składa się on z serca, które jest mięśniowym urządzeniem pompującym, oraz zamkniętego systemu naczyń zwanych tętnicami, żyłami i naczyniami włosowatymi. Jak sama nazwa wskazuje, krew zawarta w układzie krążenia jest pompowana przez serce wokół zamkniętego koła lub obwodu naczyń, gdy przechodzi raz po raz przez różne “obiegi” ciała.
Podobnie jak u dorosłych, przeżycie rozwijającego się zarodka zależy od krążenia krwi, które pozwala utrzymać homeostazę i korzystne środowisko komórkowe. W odpowiedzi na tę potrzebę, układ sercowo-naczyniowy pojawia się we wczesnym stadium rozwoju i osiąga stan funkcjonalny na długo przed jakimkolwiek innym głównym układem narządów. Choć wydaje się to nieprawdopodobne, prymitywne serce zaczyna bić regularnie już w czwartym tygodniu po zapłodnieniu.
Istotna rola układu sercowo-naczyniowego w utrzymaniu homeostazy zależy od ciągłego i kontrolowanego przepływu krwi przez tysiące kilometrów naczyń włosowatych, które przenikają każdą tkankę i docierają do każdej komórki ciała. To właśnie w mikroskopijnych naczyniach włosowatych krew spełnia swoją ostateczną funkcję transportową. Składniki odżywcze i inne niezbędne materiały przechodzą z krwi kapilarnej do płynów otaczających komórki, podczas gdy produkty odpadowe są usuwane.
Liczne mechanizmy kontrolne pomagają regulować i integrować różne funkcje i części składowe układu sercowo-naczyniowego w celu dostarczania krwi do określonych obszarów ciała w zależności od potrzeb. Mechanizmy te zapewniają stałe środowisko wewnętrzne otaczające każdą komórkę ciała, niezależnie od zróżnicowanego zapotrzebowania na składniki odżywcze lub wytwarzania produktów odpadowych.
