Ludzie są kręgowcami, czyli zwierzętami posiadającymi kręgosłup. Opierają się one na mocnym szkielecie wewnętrznym, który jest skupiony na wybitnym kręgosłupie. Układ kostny człowieka składa się z kości, chrząstek, więzadeł i ścięgien i stanowi około 20 procent masy ciała.

Żywe kości w naszym organizmie zużywają tlen i wydalają produkty przemiany materii. Zawierają aktywne tkanki, które zużywają składniki odżywcze, wymagają dopływu krwi i zmieniają kształt lub przebudowują się w odpowiedzi na zmiany naprężeń mechanicznych.

Kości stanowią sztywną konstrukcję, zwaną szkieletem, która wspiera i chroni miękkie organy ciała.

Szkielet podtrzymuje ciało wbrew sile grawitacji. Duże kości kończyn dolnych podtrzymują tułów w pozycji stojącej.

Szkielet chroni również miękkie części ciała. Złączone kości czaszki otaczają mózg, dzięki czemu jest on mniej podatny na urazy. Kręgi otaczają i chronią rdzeń kręgowy, a kości klatki żebrowej pomagają chronić serce i płuca klatki piersiowej.

Kości współpracują z mięśniami jako proste mechaniczne systemy dźwigni, które umożliwiają ruch ciała.

Kości zawierają więcej wapnia niż jakikolwiek inny organ. Macierz międzykomórkowa kości zawiera duże ilości soli wapnia, z których najważniejszy jest fosforan wapnia.

Kiedy poziom wapnia we krwi spada poniżej normy, wapń jest uwalniany z kości, aby zapewnić odpowiednią podaż dla potrzeb metabolicznych. Kiedy poziom wapnia we krwi wzrasta, jego nadmiar jest magazynowany w macierzy kostnej. Ten dynamiczny proces uwalniania i magazynowania wapnia trwa niemal bez przerwy.

Hematopoeza, czyli tworzenie komórek krwi, odbywa się głównie w szpiku czerwonym kości.

U niemowląt szpik czerwony znajduje się w jamach kostnych. Z wiekiem zostaje on w dużej mierze zastąpiony przez szpik żółty, który służy do magazynowania tłuszczu. U dorosłych szpik czerwony jest ograniczony do kości gąbczastej w czaszce, żebrach, mostku, obojczykach, kręgach i miednicy. Szpik czerwony bierze udział w tworzeniu czerwonych krwinek, białych krwinek i płytek krwi.