Wszy

Wszy Mówiąc o wszawicy mamy na myśli obecność na ciele człowieka lub na jego odzieży wszy ludzkich, ich larw lub jajeczek. Człowieka atakują z reguły trzy gatunki wszy:

1. Wesz głowowa (Pthirus pubis)

2. Wesz łonowa (Pthirus pubis)

3. Wesz odzieżowa (Pediculus humanus)

Dwa z nich – wesz odzieżowa i wesz łonowa – nie stanowią dziś poważnego problemu epidemiologicznego. Kłopot sprawia trzeci gatunek – wesz głowowa.

Wszawica głowowa dotyczy wszystkich grup wiekowych, jednak najczęściej występuje u dzieci miedzy 2 -12 r. ż. Zakażenie szerzy się przez kontakt bezpośredni głowy z głową lub pośredni, poprzez używanie wspólnych przedmiotów: szczotek, grzebieni, ubrań, nakryć głowy, spinek, pluszowych zabawek, pościeli, materacy itp. Najczęstszym objawem jest świąd skóry spowodowany reakcją alergiczną na ślinę wszy i miejscowe powiększenie węzłów chłonnych. Jajeczka wszy zwane gnidami składane są w okolicy karku, skroni i za uszami, przyczepiają się mocno do włosów. Są one bardzo małe a ich wielkość można porównać do wielkości główki od szpilki (2-3 mm). Wesz jest sprawna i szybka we wspinaniu się po włosach, jednak na gładkiej powierzchni jest bezradna. Żywi się ludzką krwią. Długość życia może wynosić nawet 32 dni. Bez pożywienia, a więc poza głową żywiciela, na meblach, dywanach czy pościeli, może przeżyć ok. 48 godzin.    

    CYKL ŻYCIA WSZY      

                                         Gnida                                5 dni po wylęgu                     10 dni po wylęgu

W aptekach są dostępne specjalne preparaty na  włosy i skórę głowy (szampony, kremy, balsamy) zarażoną wszawicą. Jako dodatek do preparatu jest gęsty grzebień, którym należy przeczesywać włosy.Leczenie należy zawsze powtórzyć  po 7-10 dniach, aby zabić nowo wyklute gnidy.

Wszawica łonowa Pasożytnicza choroba przenoszona drogą płciową. Uznawana jest za chorobę weneryczną, gdyż do zakażeń dochodzi przez stosunek płciowy. Wszawicą łonową zarazić się także można przez kontakt z rzeczami osobistymi osoby chorej ( np. pościelą, ręcznikami, bielizną). Objawami jest silne swędzenie wzgórka łonowego, niekiedy także ud, brzucha lub okolic pachwin. Leczenie wszawicy łonowej powinno zawsze odbywać się pod okiem lekarza. W kuracji stosuje się różnego rodzaju kremy, maści, żele, szampony. Aby wyeliminować wzajemne zarażanie się, leczeniu musi poddać się także partner osoby zarażonej.

Wszawica odzieżowa Jest schorzeniem, które dotyka najczęściej osób bezdomnych, wywołuje je wesz odzieżowa. Zakażenie szerzy się przez używanie wspólnej odzieży i pościeli. Wesz odzieżowa jest nośnikiem chorób zakaźnych, takich jak: dur plamisty, gorączka okopowa i dur powrotny, jednak w Europie choroby te występują bardzo rzadko, problem stanowią na  terenach klęsk żywiołowych i dotkniętych wojną. Wesz odzieżowa żywi się krwią chorego. Objawami są: liczne zmiany rumieniowe i pokrzywkowe skóry, swędzące grudki i guzki, a także wtórne cechy infekcji bakteryjnej. Wraz z leczeniem chorego, powinno się zadbać o odkażenie ubrań, pościeli, ręczników itp.

Pamiętajmy, że choroby pasożytnicze pozostaną problemem społeczno-medycznym a ich rozprzestrzenianie można ograniczyć, poprzez stosowanie podstawowych zasad higieny, zwłaszcza w środowiskach przedszkolnych i szkolnych.

W każdym z wymienionych powyżej przypadków wszawicy należy skontaktować się z lekarzem, gdyż wczesne rozpoznanie i właściwe leczenie pozwoli zapobiec ewentualnej epidemii.

Aut.Marta